Ruige gitaren, pakkende melodieën en de 80’s-voice van Johannes Braun is wat je verwacht van heavymetalband Kissin’ Dynamite. Exact dat is ook wat het zevende album van de Duitse band te bieden heeft. Not the End of the Road laat horen dat de typische jaren tachtig hairmetalsound nog helemaal van nu is.
De albumopener en tevens de titeltrack Not the End of the Road is het perfecte nummer om de luisteraar duidelijk te maken dat dit album één groot glammetalfeest gaat worden. Het nummer bouwt op naar een bombastisch refrein waar de vrolijke rocksound van Kissin’ Dynamite perfect naar voren komt. Dit wordt direct gevolgd door het soortgelijke What Goes Up waar iedere 80’s-lover, mede door de gillende gitaar en de krachtige stem van Johannes Braun, warm van wordt.
In het voorjaar van 2021 verliet mede-oprichter en drummer Andi Schnitzer de band. Zijn opvolger Sebastian Berg laat op dit album echter duidelijk horen dat ook hij een pittige slag in handen heeft. Op nummers als No One Dies a Virgin en Voodoo Spell komen de stevige drums al helemaal duidelijk naar voren.
Ook zijn de invloeden van grote namen uit de jaren tachtig goed hoorbaar. Zo zou het, op de vrouw van John Lennon geïnspireerde, nummer Yoko Ono zomaar eens de moderne uitgave van You Give Love A Bad Name van Bon Jovi kunnen worden. En is bij All for a Halleluja terecht de vergelijking met KISS makkelijk gemaakt.
Naast de krachtige nummers bevat Not the End of the Road ook nummers die afstappen van het vrolijke en makkelijk meezingbare rockidee. Bij nummers als Coming Home, Good Life, Gone For Good en Scars krijgt de luisteraar de gelegenheid om weer even adem te halen. Deze nummers kunnen vanwege hun rustigere karakter een beetje misplaatst voelen, maar halen de luisteraar niet uit zijn of haar rockbubbel. Bij de afsluiter Scars wordt een akoestisch begin dat gepaard gaat met een viool later omgeruild voor een elektrische gitaar die exact dezelfde toonhoogte aanhoudt. Allesomvattend voor wat Kissin’ Dynamite al jarenlang te bieden heeft.
Al met al stelt Not the End of the Road niet teleur. De albumtitel is dan ook veelbelovend; voorlopig zijn we nog niet van Kissin’ Dynamite af. Vanaf minuut één neemt de band de luisteraar mee in een bombastisch glamrockfeest. Een feest dat schreeuwt om grote podia, bier en deinende menigten. Daar zal de groteske sound van Not the End of the Road pas echt volledig tot zijn recht komen.
