In 2023 bracht het duo Lambrini Girls uit Brighton haar debuut-ep You’re Welcome (met op de hoes een dampende drol) uit, waarop een aantal zaken geheel niet welkom bleken: machismo, paternalisme, zogenaamde twerfs en zo nog wat zaken die het hedendaagse daglicht niet kunnen verdragen. Deze boodschap werd verpakt in bijtende noise-punk waar The Ramones trots op zouden zijn. Muzikaal rammelde het echter nog wel dusdanig dat deze kennismaking met Lambrini Girls gelukkig maar zestien minuten duurde. Wat we wel mee konden nemen was een prettig soort oprechtheid en enthousiasme.
Op debuutalbum Who Let The Dog Out laten Phoebe Lunny en Lilly Macieira horen snel progressie te hebben geboekt. De zang, hoewel dat een groot woord is voor de gedeclameerde teksten van frontvrouw Lunny, is helderder en gevarieerder, zonder aan temperament verloren te hebben.
Elf nummers lang worden we getrakteerd op punky riffs en weinig subtiele, maar glasheldere teksten zoals ‘how big is that dick in reality? It’s not that big’, ‘Michael, I don’t want to suck you off on my lunch break’, ‘hang the pigs that hunt your daughters’ en ‘diet drinks taste like absolute fucking shit’. Een glimlach is regelmatig moelijk te ondrukken, maar dat heeft vooral te maken met de in-your-face-teksten. Dat neemt zeker niet weg dat de onderwerpen vaak zeer serieus zijn. Het is duidelijk dat de vrouwen vooral meer dan genoeg hebben van de giftige wereld gecreëerd door én voor mannen. Dat geldt voor ‘echte’ wereld, maar zeker ook nog altijd voor de punkwereld waarin Lambrini Girls vertoeft.
En hoe leuk is het dan om de plaat af te sluiten met een nummer genaamd Cuntology 101, waarin alles cunty is. Voor de zekerheid hebben ze het nummer dansbaar gemaakt. Wie weet wordt er binnenkort luid meegezongen met ‘I deserve so much more – I am cunty!’
Wat Lambrini Girls op Who Let The Dog Out geweldig doet is de teksten verbinden met een sound waar die enorme oprechtheid ook echt in doorklinkt. Het is dan ook helemaal geen probleem dat de teksten soms uitgespuugd worden in een ander tempo dan dat van de muziek. Hier wordt niets mooier gemaakt dan het is, en dat is bij tijd en wijle zeer verfrissend. Iggy Pop heeft zijn stempel van goedkeuring al gegeven. Op 14 maart spelen de dames in de Amsterdamse Melkweg, maar dat concert is helaas inmiddels al uitverkocht. Dan bouwen we thuis maar een dansvloer.
