‘Ik wist niet eens of ik überhaupt nog wel muziek kon maken.’ Het is voor wie We Saw A Light opzet eigenlijk een lachwekkend statement. Laura Jansen kan zeker muziek maken. Sterker nog: ze klonk nog niet eerder zo volwassen en zo af als nu.
Dat heeft voor een groot deel te maken met de persoonlijke ontwikkeling van de zangeres. Dat er acht jaar tussen haar vorige plaat, Elba, en We Saw A Light zit, komt onder andere doordat ze zich de voorbije periode met heel andere dingen bezig hield dan met muziek maken. Ze hielp met de opvang van vluchtelingen. Eerst in Amsterdam, later op Lesbos. Het waren processen die Jansen tijd kostte om te verwerken voordat ze het om kon zetten naar muzikale uitspattingen. Nu die tijd verstreken is, mag het resultaat er wezen. Haar composities zijn gelaagder en uitdagender, haar teksten urgenter en mooier, haar stem voller en doordringender.
Het beste bewijs is The Island. Een soms bijna griezelig, maar bovenal prachtig nummer. Hoewel je eerste reflex is, dat dit wel over Lesbos moet gaan, is het eiland óók een metafoor voor de mens. Dat mensen zichzelf niet als een eilandje moeten zien, maar dat we samen een geheel vormen. ‘We are the island/We are the sea/We are the roots pulled up from under the family tree.’ Nog een tandje donkerder zingt Jansen op Berlin, de stad waar de zangeres na haar tijd op Lesbos bivakkeerde om haar ervaringen te verwerken. Ze zingt over hoe ze zich nog dagen kan herinneren die vol met kleuren zaten. Vooral de partijen van de cello maken het mystiek. Ronduit emotioneel beladen is afsluiter Lara, waarin Jansen beschrijft hoe een babybootvluchteling haar reis niet overleeft. I Dream, dat gaat over thuiskomen, was misschien een betere afronding van de plaat geweest, dan dit emotionele en behoorlijk zware verhaal.
Gelukkig zijn er zat luchtiger tegenhangers op We Saw A Light. Modern Love Never Stood A Chance verrast zelfs met een fraaie trompetsolo op het einde en met You Can’t Have It All (But You Can Have This) staat er ook ‘gewoon’ een liefdesliedje op de plaat dat eveneens met bijzonder fraaie en uitbundige arrangementen eindigt. Aan zo’n x-factor ontbreekt het op nummers als Buying Time en The Past Will Come, die op de oppervlakte blijven.
De ervaringen die Jansen de voorbije jaren opdeed, hebben haar enorm veranderd. En het heeft haar muziek ook goed gedaan. Met We Saw Light zal ze ongetwijfeld nieuwe luisteraars voor zich winnen, zonder dat ze haar toehoorders van weleer afstoot.
