Of Nieuweplaat nu ook al over klassieke muziek publiceert? Niet in de strikte zin, maar populaire muziek met een stevige hang naar klassiek, waarom niet. Het hing ook niet bepaald in de lucht dat de Colombiaans-Canadese queerartiest Lido Pimienta op La Belleza klinkt zoals ze klinkt, nadat haar eerdere albums stijlen als synthpop en Latijn-Amerikaanse cumbia en reggaeton bevatten.
Waar collega-zangers-met-Colombiaans-bloed Kali Uchis Engels- en Spaanstalige albums afwisselt, zingt Pimienta louter in het Spaans. In de muzikale setting van La Belleza lijkt dat voordelig te zijn, vermoedelijk omdat de recensent de taal minder machtig is dan het Engels, waardoor de stem vooral als extra instrument klinkt. De artiest, samen met producer/muzikant Owen Pallet, zocht voor La Belleza samenwerking met het Medellín Filharmonisch Orkest. Zo zijn er dus maar liefst 61 muzikanten te beluisteren op dit album.
Obertura de la Luz Eterna (‘Overture van het Eeuwige Licht’), dat is gekozen als openingstrack, vangt aan met hoorn en trompet. De stem van Pimienta gaat neuriënd het duet aan met de blazers, en er volgt nog meer koperwerk. Hoewel het nog vroeg is en alle kanten op kan, is wel al een glinstering van de albumtitel (‘De Schoonheid’) hoorbaar. En die wordt in de loop van de 29 minuten die de plaat duurt alleen maar helderder.
In verschillende tracks komen de strijkers ruim aan bod. Dan weer dreigend zoals op Ahora, maar melancholisch op ¿Quién Tiene La Luz?. Op Mango is het de beurt aan harpmuziek waarover Pimienta geëxalteerd zingt dat het sap van de mango over haar borst en ‘tieten’ (las tetas) druipt. Een grappig contrast. Er is ook een nummer getiteld El Dembow del Tiempo. ‘Dembow’ staat voor de typerende beat in de reggaeton en dat is inderdaad, hoewel gedempt, terug te horen op dit stuk.
De muziek van het orkest is prachtig, de composities zijn gevariëerd en goed verzorgd. Maar het hoogtepunt van de plaat is toch wel de mooie stem van Lido Pimienta. Het korte Busca La Luz (‘zoek het licht’) is de derde track met ‘Luz’ in de titel en mag het album afsluiten. Het doet dat, toevallig of niet voor de tijd van het jaar, met een songfestival-achtige lichtheid en op het eind groots aangezette vocalen. Douze points!
La Belleza is net zo verrassend als dat het fraai is.
