De nummers van Maaike Ouboter zijn kleine verhaaltjes. Dat benadrukt de singer-songwriter bij haar album Harnas Van Glas extra door een begeleidend boek uit te brengen. Hierin verklaart ze de songteksten bij de elf liedjes op het album aan de hand van autobiografische verhalen. Elf keer duikt ze de diepte in en geeft ze zichzelf bloot.
Dat is een aardige tegenstelling ten opzichte van haar vorige plaat Vanaf Nu Is Het Van Jou. Hierop vertelde Ouboter juist de verhalen van anderen, nadat ze Europa door was gereisd. Ook voor deze plaat ging ze naar het buitenland. In Italië viste ze herinneringen op uit haar jeugd. Herinneringen aan haar overleden ouders, die ze omzet tot liedjes zoals Zoals Jij Vroeger Deed, Troostliedje, Ik Schrijf Je Dichterbij en Brief Aan Mijn Vader. Verder deed ze Armenië aan om een duduk-solo op te nemen voor Neem Me Mee. Die solo is ook een manier om vroeger in haar nummers te verwerken, want haar vader draaide vroeger vaak volksmuziek uit onder meer het land in de Kaukasus. Het blaasinstrument mist zijn uitwerking als subtiele toevoeging niet.
Hoewel omgaan met verdriet het terugkerende thema is op Harnas Van Glas, hoef je geen donkere of mistroostige plaat te verwachten. Ouboter laat zien dat verdriet ook iets moois kan zijn. Verdriet hebben, betekent immers vaak dat er iets moois om aan terug te denken is. Dat verwoordt ze het best op Doe Mij Maar Het Verdriet. ‘Als ik jou zou kunnen ruilen voor een ongeschonden hart/Maar door de pijn te wissen zou vergeten wie je was/Dan zou ik het wel weten, lief/Doe mij maar het verdriet.’
Het is het toonbeeld van hoe Ouboter zich ontwikkeld heeft als songwriter. Haar doorbraak Dat Ik Je Mis was weliswaar fraai, maar tegelijkertijd ook gewoon een opsomming van acties en emoties. Ook zijn haar arrangementen goed ontwikkeld. Ze zijn nog altijd beheerst en ingetogen, maar wel voller van geluid, als een warme deken. Vooral Zoals Jij Vroeger Deed zit ook muzikaal geweldig in elkaar met een glansrol voor de band. Al is het niet altijd even sterk. Op Ik Schrijf Je Dichterbij is de eentonige piano een zeer storende factor. Wat zonde is, want het nummer is tekstueel weer bijzonder fraai. Ouboter omschrijft hoe ze in haar dromen nog op bezoek gaat bij haar ouders. ‘Alleen in mijn hoofd kan ik je zien.’ Ook op Net Als Wij zijn het de repeterende tonen die het liedje geen goed doen.
Toch is het vooral de schoonheid die overheerst op Harnas Van Glas. Ouboter maakt van verdriet troost en dat resulteert in warme en fraaie liedjes.
