Debuteren kun je leren. De een doet het piepjong, de ander wacht tot zijn 45e. Ward Daenen heeft het na jaren werken in de journalistiek aangedurfd om een poging te wagen met zijn driemansformatie Messidor. Debuutplaat When Things Go Missing bewijst vooralsnog het gelijk van de Belg voor deze carrièreswitch.
Hoewel Messidor (vanuit het Spaans vertaald als Messi goud) voor voetbalgekken sinds vorige maand de waarheid is, heeft de bandnaam niks te maken met de voetballer. Daenen vernoemde zijn project namelijk naar de tiende maand van de oude Franse kalender. En dat is niet de enige link met het land. Op When Things Go Missing is er ook één nummer in het Frans opgenomen. Dat is Waterloo, een van de nummers met hoogste tempo op de plaat. Ook als je de taal niet machtig bent voel je de passie doorsijpelen.
Messidor, waarvoor Daenen de hulp kreeg van Maarten Moesen (Stef Kamiel Carlens) en Bert Hornikx (Astronaute), maakt op de rest van de plaat heerlijke gitaarmuziek die tussen loom en melancholisch inhangt, met hier en daar een vleugje folk. Nergens is die sound zo fijn als op openingstrack The Deer. Enigszins mysterieus, maar vooral ongelooflijk mooi en gelaagd. Ondertussen levert Daenen ook vocaal direct zijn beste prestatie van When Things Go Missing. Dit is dus wat de mensen die dit debuut opzetten zonder iets van Messidor te weten als eerste horen. Wat een loeisterke manier om je band te introduceren.
De rest van het album kan er niet aan tippen, maar dat laat niet onverlet dat het nog steeds lekker wegluistert. Sterker nog, Masks of Glass, de al eerder uitgebracht single Valuable en More Than A Minute zijn gewoon ijzersterke tracks. En hoewel de stijl in de songs steeds lichtjes verandert, is When Things Go Missing een homogeen geheel.
Ook qua thematiek zijn de nummers vaak interessant en origineel. Zo gaat Pullover over vereenzaming in de massaliteit van een grote wereldstad vanuit het perspectief van een oude eenzame man. ‘Walter looks over rooftops and backyards/Where every now and then a dog barks/And he hasn’t seen a human being in those gardens for fifteen years.’
Nadat hij als chef opinie van De Morgen jarenlang schreef over anderen, zal het ongetwijfeld spannend en gek zijn om nu ineens onderwerp van gesprek te zijn. Daenen en Messidor hoeven echter nergens bang voor te zijn als het aankomt op de kritieken over When Things Go Missing. Want na goud voor Messi verdient Messidor een gouden plaat. Het enige resterende verzoek is om niet nog 45 jaar te wachten met de volgende.
