Het Schotse Mungo’s Hi-Fi uit Glasgow is een soundsystem en productieteam dat sinds 2000 vele festivals voorziet van hun amalgaam van ska, reggae, dancehall en dubstep. Zoals het een echt soundsystem naar Jamaicaanse leest betaamt, bouwen de mannen hun speakers natuurlijk zelf. Voor Soul Radio, hun elfde album, zijn ze hernieuwd de samenwerking aangegaan met zangeres Marina P. Al vanaf 2007 werkt Mungo’s HiFi samen met deze in Parijs woonachtige Italiaanse jazz-zangeres.
De albumopener is Soma, een cover van een nummer van de Smashing Pumpkins, die eerder als single werd gelanceerd. Ondanks het wat duistere randje, zit de stemming er gelijk in. Zomerse reggae- en skaklanken knallen uit je speakers. Met Mama Was Right wordt het feestje voortgezet met een vrolijke rocksteady beat, gevolgd door de springerige skabeat van Divorce A l’Italianne. Na Soma is And The Beat Goes Ska, minus de kleine wijziging in de titel, de tweede cover. Ditmaal van een oud nummer van Sonny en Cher. Samen met Marina P., inclusief toasts van Tippa Irie en Dennis Alcapone, zet Mungho’s Hi-Fi het nummer geheel naar hun hand. Wat best een prestatie is gezien het aantal keren dat de track al gecoverd is.
Met Searching start het tweede deel van de plaat en hier neemt het tempo flink af, van reggae en ska gaat de muziek meer richting soul. Het stevige baswerk blijft evenwel, waardoor het geluid ook neigt naar triphop à la Tricky en Massive Attack. In Nice To Meet You komt de stem van Marina P. nog centraler in het geluidsbeeld, ondersteund door onderkoelde drums en percussie. De verbindende schakel bij alle nummers is het stevige, maar niet opdringerige baswerk. My Reminder kent weer een wat trage, slepende maar prominente triphopbeat met veel geluidseffecten. De zang blijft geworteld in de reggae, waarmee het nummer een prettig warmte krijgt. Het album wordt afgesloten met Wouldn’t It Be Something. Wederom een trage maar gestage beat, waarover Marina P. vloeiend haar teksten sprenkelt. Een waardig slotakkoord.
Mungo’s Hi-Fi heeft samen met Marina P. een passend album aan hun collectie toegevoegd. Naast het groovende en skankende eerste deel van de plaat, dat het zeker goed zal doen op de voorzichtig ontwakende festivals, is het tweede deel meer mellow en soulvol. Vooral in dit tweede deel komt het zangwerk van Marina P. mooi naar voren. Haar stemgeluid heeft wel wat weg van Amy Winehouse, die zelf ook wel raad wist met de combinatie van reggae, ska en soul. Door deze twee verschillende plaatkanten is Soul Radio een intrigerend album geworden, dat je gerust meerdere keren achter elkaar kan opzetten. De twee kanten balanceren elkaar mooi uit: een mix van festival en contemplatie. Soul Radio is een fijne zomerplaat.
