Waar vroeger in Nederland hoofdzakelijk rock werd gemaakt, kun je heden ten dage wel zeggen dat de jonge generatie muzikanten zich steeds meer laten inspireren door de soul. Noa Lauryn is daar een perfect voorbeeld van. Met haar album Coin Collection laat Noa horen dat de soul goed door haar aderen stroomt. Voor een liefhebber is het dan ook geen straf Coin Collection te beluisteren. Integendeel, met een lekker glas rode wijn en een legpuzzel op de tafel kun je de muziek volledig in je opnemen en er zelfs af en toe bij wegdromen.
Coin Collection opent met Chance To Grow, een kort intro met een boodschap: ‘You know I think all our mistakes makes us who we are. I think we need to ride out the experience all the way through the tunnel in order to collect the coins that’s waiting at the end of it. Collect the lessons, the chance to grow’.
Deze tekst doet je vermoeden dat Coin Collection een album wordt met allerlei wijsheden voor de mensheid, maar de uiting blijkt vooral te zijn gericht op Noa’s persoonlijke verhalen die als een rode draad door Coin Collection lopen. Chance To Grow gaat gelijk over in Tricks, waarin deze rode draad duidelijk wordt.
Toch is het geen teleurstelling dat Coin Collection een andere wending neemt. Het is een mooi album. Neem de twee up-tempo songs Rabbit Hole en Break Me. Ze sieren Coin Collection met een lekker dansgevoel. Complimenten voor het jazzy offbeat slagwerk in Rabbit Hole. Ook de samenwerking met Kay Slice op Break Me is een plezier om naar te luisteren. Echt een song die, met name door de koortjes, op een prettige manier in je hoofd blijft hangen,.
Daarentegen heeft het rustigere Mood Right juist een simpele beat. De song wordt vooral gedragen door het altijd fantastische saxofoonwerk van Candy Dulfer, dat jammer genoeg behoorlijk ver weg klinkt.
Op Anything hoor je vervolgens Chopin-achtig pianospel, waardoor Noa Lauryn de ruimte krijgt om je met haar mooie soulvolle stem helemaal mee te trekken in het droevige verhaal over het naderende einde van een relatie.
De dromerige sfeer, de ingetogen zang en de zachte koortjes maken Bubble absoluut tot de mooiste song het album, het is er echt een om op mee te zweven. Ook My Home heeft iets dromerigs. De opening met prachtig gitaarwerk in combinatie met de zang van Noa Lauryn roepen een blues jazz gevoel op dat doet denken aan de muziek van Julie London, een zangeres/actrice uit de jaren 50. Als dan de drumcomputer inzet komt de song weer terug naar deze tijd.
De enige song die enigszins afwijkt van de rode draad is A Million Lives. De track gaat over het verliezen van contact met de realiteit van mensen doordat ze verdwijnen in hun digitale wereld. ‘The more I’m connected online, the more I wonder if I’m connected to anyone at all’. Hoewel ze het verhaal vanuit haar eigen perspectief vertelt, verwijst het refrein op het feit dat de mensen zich isoleren van de wereld om zich heen door hun ogen gericht te houden op de schermpjes van hun mobieltjes. ‘We’re closing our minds’. Kom uit die wereld, want er zijn een miljoen levens om je heen, is de boodschap van Noa.
Coin Collection heeft veel moois in huis voor een mooie luisterbeurt, mooie zang, goed verstaanbare raps, zowel jazzy als klassiek toetsenwerk, rustige blues-gitaren, harmonieuze koortjes die soms naar gospel neigen. Met veel afwisselende beats en mooie breaks in de songs, vergeef je Noa Lauryn het ontbreken van een kopersectie op het album. Het had het soulgevoel nóg sterker gemaakt, maar een kniesoor die daarover valt.
Lauryn levert met Coin Collection een hoogwaardig R&B- en Soulalbum af met alle ingrediënten om een klein uurtje relaxed te genieten.
