Of Monsters And Men – Tíu

Tiu

Waardering

5

Veel dieper kon Of Monsters And Men niet zakken. Dat was het grote voordeel voor de IJslandse band na de op vrijwel alle vlakke dramatische en ongeïnspireerde koortsdroom die FEVER DREAM was. De groep besloot het dan ook klein te houden met de stap voor stap in elkaar gedraaide ep Tíu. Een beslissing die in ieder geval tot progressie leidt. 

Leadsingle Visitor verscheen al bijna twee jaar geleden, maar beloofde direct de nodige verbetering. Er is weer een vaatje energie aangeboord en met name de zang van Nanna Bryndís Hilmarsdóttir toont forse verbeteringen. Ze levert wat dat betreft een stuk beter dan haar tegenhanger Ragnar Þórhallsson. Ja, de zangpartijen die hij toebedeeld krijgt, zijn vaak van zichzelf al een tikje minder energiek, maar ‘Raggi’ laat het verschil in passie zelf hard oplopen. Bovendien klinkt Hilmarsdóttir een stuk overtuigender wanneer ze op het grotendeels daar haar collega gezongen This Happiness ook nog een paar regels voor haar rekening neemt. 

Of Monsters And Men lijkt ook op Tíu niet te begrijpen dat energie altijd het sterke wapen van de groep was. Een dromerige song als Lonely Weather slaat dan ook niet aan, al ligt het langgerekte outro wel zeer fijn in het gehoor. Voor Destroyer geldt eveneens dat het slotakkoord van de song veel meer tot de verbeelding spreekt. Al zijn de donkere dreunen wel atypisch voor Of Monsters And Men. Dat er van het ondanks de titel toch al niet supervrolijke This Happiness nog een ‘The Saddest Version’ is gemaakt, is een totaal overbodig slot. 

Zo doet Of Monsters And Men zijn best om zichzelf een karakter aan te meten, maar het is een pak dat niet lekker zit. Vooral ‘Raggi’ vervaagt helemaal als zanger op Tíu en staat in de schaduw van Hilmarsdóttir. Zogezegd is er vooruitgang. Maar tussen shit en hit zit nog een enorm gat. En ergens in dat gat zwemt Tíu zonder uitzicht op een van beide kanten.