Het had net zo goed een nieuw album van Animal Collective kunnen zijn, want zo’n beetje die hele band speelt mee op Sinister Grift van bandlid Noah Lennox, onder zijn solo artiestennaam Panda Bear.
Sinister Grift is een opmerkelijk album. Het eerste gedeelte van het album is gevuld met lekkere, soms heerlijk lome tracks die als prima muzikale ondersteuning zouden kunnen dienen voor een zwoele zomeravond op een willekeurige strand, kijkend naar de ondergaande zon.
Er zitten oorwurmen bij, zoals Anywhere but Here, waar dochterlief in het Portugees de spoken words voor haar rekening neemt. Lichtvoetige ska ondertonen hoor je in Ends Meet, en reggae invloeden lijken nooit ver weg in Just as Well. De tweede echte oorwurm van het album is Ferry Lady; zo’n track waar eigenlijk geen einde aan hoort te komen. En dan volgt ook nog Venom’s In, wat zo op een Tame Impala-album had kunnen staan.
Tot zover lijkt er niets in het album wat de titel zou kunnen rechtvaardigen, totdat je je wat meer in de teksten gaat verdiepen. Veelal reflecteren die wat anders dan je op basis van de melodie zou verwachten. ’Every little thing between us/Every little thing beneath us/Even if it’s not on my mind/Thought we’d be friends again/Pushed to the end/We can but we don’t’ maakt van Ferry Lady opeens toch een wat andere track.
En muzikaal wordt het richting het einde van het album ook wel sinister, spannender, en daarom ook nog beter en mooier. In Left in the Cold, een fraaie ambient track, wordt een kalm ritme gecombineerd met Lennox’ mooie stem. En Elegy for Noah Lou is het absolute hoogtepunt van het album. Opnieuw ambient invloeden, aangevuld met kabbelende gitaar, mysterieuze achtergrond geluiden, en waar Lennox’ stem nog fraaier tot zijn recht komt.
Ondanks de kenmerkende virtuoze gitaarbijdrage van Cindy Lee in afsluiter en single Defense, valt deze track, als ware het een slechte toegift, wat uit de toon.
Wat resteert is een album dat je eigenlijk twee keer op het verkeerde been zet. Met teksten die een andere lading geven dan je op voorhand aan het merendeel van de lekkere voortkabbelende songs zou geven. En door twee uitzonderlijke tracks met ambient invloeden die Sinister Grift net dat extraatje geven waardoor het ook een intrigerend album is geworden.
