De namen Pino Palladino en Blake Mills laten waarschijnlijk niet onmiddellijk een belletje rinkelen. De kans is echter groot dat menig muziekliefhebber beide heren wel eens aan het werk heeft gehoord. Zo heeft Palladino bijvoorbeeld basgitaar gespeeld bij Erykah Badu, John Mayer en Nine Inch Nails. Mills daarentegen is bekend van zijn productiewerk voor Fiona Apple, Phoebe Bridgers en Bob Dylan. Beiden hebben hun sporen dus al ruimschoots verdiend, maar besloten om nu eens samen te gaan zitten voor een plaat. En het resultaat in de vorm van Notes With Attachments mag er zeker zijn.
Er wordt spannend geopend met het aanzwellen van saxofoontonen op Just Wrong. Dat is slechts schijn, want het nummer vervolgt een stuk rustiger en laat ruimte voor gitaar- en bastonen. Waar de spanning op de eerste track niet zozeer in de afwisseling zit, moet die vooral gezocht worden in de kunde waarmee de sfeer wordt opgebouwd. Het vormt een mooie opener voor het wat losse, maar sterke Soundwalk. Een laidback, maar toch gedreven nummer waarin bas- en blaasinstrumenten knap samenspel laten horen.
Soundwalk blijkt vooral een opmaat te zijn voor Ekuté. Een funky track waarin veel ruimte is voor stevig gedrum en mooie blazers. Het is duidelijk dat ook hier het experiment niet wordt geschuwd. Met verschillende onherkenbare toetsen- en studiogeluiden wordt de basis gelegd voor een swingend ritme. Blake Mills neemt de ngoni voor zijn rekening, een instrument uit West-Afrika. Op deze track zijn, naast dit instrument, ook duidelijk de invloeden uit de rest van de wereld te horen.
En dat is ook de link met de song Djurkel waar weer de toon wordt gezet met het stevige, maar precieze basgitaarspel van Palladino en het bijzondere snarenwerk van Mills. De artiesten proberen namelijk vooral ambiance te creëren. Door de verschillende instrumenten in de mix te begraven vormt zich een geheel van geluiden waar moeilijk de vinger op te leggen is. Halverwege de track verdwijnt deze sound om plaats te maken voor heftige lage tonen uit de bas van Palladino. Tegen het einde van de song maken de blazers en drums ook hun opwachting weer. Dit zorgt voor een heerlijk afwisselend nummer waardoor er ook meteen weer schot in de zaak komt.
De instrumenten op de plaat worden knap bespeeld. Niet alleen door de heren Palladino en Mills zelf, maar ook door het innovatieve blaaswerk van Gendel, Stricklan en Schwart-Bart. De blazers zorgen er vaak voor dat het experiment wordt opgezocht. Ook drummer Chris Dave (bekend van onder andere D’Angelo en Anderson .Paak) mag niet onbenoemd blijven. Zijn slagwerk zorgt ervoor dat de muziek met beide benen op de grond blijft.
Afsluiter Off The Cuff laat dat spanningsveld goed horen, door mooi basgitaarspel samen te brengen met interessante ritmes. En zo leveren Pino Palladino en Blake Mills een mooie plaat af. Het album schuurt tegen avant-garde wereldmuziek aan, maar blijft vaak funky genoeg om de aandacht van de luisteraar vast te houden. Beide artiesten treden met deze plaat uit de schaduw van de giganten waar ze normaal mee samenwerken. Laten we hopen dat dit niet hun enige eigen werk zal zijn.
