Shania Twain – Queen Of Me

Queen Of Me

Waardering

6

5

6

Toen Shania Twain vijf jaar geleden na een hele lange tijd een comeback maakte met het album Now was haar trouwe fanbase uiteraard dolgelukkig, maar de status van een superster kreeg ze er niet mee terug. Daar was de zangeres te lang voor weggeweest. Hoewel het album nog wel binnenkwam op de eerste plaats van de albumlijsten in Amerika, Canada, Engeland en Australië leverde Now verder geen hitsingles op en moest Twain het vooral hebben van volle concertzalen.

Op het vorige album probeerde de zangeres al een beetje de country/pop combinatie die haar 100 miljoen verkochte albums heeft opgeleverd, overboord te gooien. Dat lukte redelijk. Op haar nieuwe album Queen Of Me is dat nog steeds het geval. Hoewel jonge producers als Mark Ralph en David Stewart proberen om de inmiddels 57-jarige Twain een hippe en hedendaagse sound mee te geven, mis je toch dat kenmerkende geluid dat haar eerder zo populair maakte. Nu was die sound vooral te danken aan producer en ex-echtgenoot Mutt Lange, die Twain bedroog met haar beste vriendin. De verandering in geluid is dus logisch en begrijpelijk. Maar toch, iets wat in de buurt komt van hits als That Don’t Impress Me Much en Man! I Feel Like A Woman!, je zit er stiekem toch een beetje op te wachten.

Twain’s nieuwe liedjes Waking Up Dreaming en Giddy Up! klinken prettig aan voor oren die gek zijn op commerciële popmuziek, maar daar tegenover staan inspiratieloze songs als Best Friend, Inhale/Exhale AIR, Last Day Of Summer, Got It Good, Number One en Not Just A Girl. De producties daarvan zijn vlak, de melodieën soms wat aan de simpele kant en een beetje diepgang vind je er ook niet in terug. Opvallend is trouwens dat de zangeres in het liedje Pretty LiarCause your pants are on fire/You’re such a fucking liar’ zingt. Dat zijn nou niet bepaald woorden die je bij een brave legende als Twain zou verwachten. Maar dat ze daarmee even buiten de lijntjes kleurt, is dan wel weer geinig.

Veel songs op het album komen over als dertien in een dozijn-liedjes, die met gemak door andere zangeressen opgenomen hadden kunnen worden. Best jammer, want Twain heeft met haar legacy bewezen dat ze zoveel beter kan. Dan is er nog haar stemgeluid: bruut aangetast door de ziekte van Lyme, waardoor de zangeres al jaren een stuk lager zingt. Op het album klinkt ze daardoor soms zelfs een beetje onprettig. De autotune heeft duidelijk niet overal het beste effect gehad.

Nee, in een speeltijd van 36 minuten heeft de Queen of Country Pop te weinig spectaculairs in de aanbieding om te denken: ‘Zo, deze plaat ga ik de komende maanden eens flink uit mijn speakers laten knallen.’ Die paar luisterbeurten gun je haar omdat ze dé Shania Twain is, maar daar houdt het dan ook wel bij op. Jammer maar waar: Queen Of Me is een typisch bewijs dat ‘vroeger’ misschien toch wel beter was…