Het had weinig gescheeld of dit album was nooit tot stand gekomen. Persoonlijke sores (bij zowel bassist Cass Lewis als wel drummer Mark Richardson is kanker geconstateerd), het proberen “op afstand” muziek te maken, het wilde allemaal niet lukken. Totdat de band, mega-populair in de jaren negentig, besloot om – toen het weer kon – fysiek samen te komen en zich te verschansen in een landhuis. Lange gesprekken volgden en langzaam begon er weer een vonk te ontstaan, die uiteindelijk leidde tot The Painful Truth. Een fris nieuw begin moest ook resulteren in een frisse sound en niet voortborduren op de populaire sound van weleer.
Op openingstrack An Artist Is An Artist (met leuk gerijmel als ‘an artist is an artist ‘til death do us depart-est’) laat de band horen ook zonder al te veel gitaar tekeer te kunnen gaan met een mengsel van elektropop en postpunk.
Na dit spetterende begin volgen twee met veel power gezongen nummers die wat meer in het bekende Skunk Anansie-sjabloon vallen, met de energieke zang van frontvrouw Skin. Met name Shame bevat, ondanks alle privé-ontboezemingen, een pakkend refrein: ‘I got the love from my mother, I got the pain from my dad, I got the blame from my brother’.
Op single Lost and Found is een ietwat verloren Skin te horen die haar angsten ingetogen blootgeeft, waarbij het refrein steeds meer aan kracht wint. Een fraai nummer.
Het uptempo Cheers mag verpakt zijn in een energiek punkjasje, het klinkt een beetje als een ongeïnspireerd tussendoortje. Zo niet het op ska gestoelde, maar van rockrefrein voorziene Shoulda Been You. De band laat hier zijn vernieuwde creativiteit uitbarsten.
Als losstaande single vonden we vorige maand het nummer Animal wat aan de saaie kant maar als zevende van de tien tracks staat het toch wel zijn mannetje. Een pakkend nummer dat wederom laat horen dat de band het bijna zonder gitaar af kan. Dit kan live niet anders dan knallen. En zo laat de Skunk Anansie op bijna elk nummer een ander geluid horen.
De vier muzikanten bewaren het lekkerst voor het laatst met My Greatest Moment en Meltdown. Op het eerstgenoemde nummer valt alles samen. Een pakkende ‘hook’, lekkere melodie, gedragen zang, fraai geproduceerd; alles klopt. Afsluiter Meltdown is een mooie ballad waarop Skin ingetogen laat horen wat voor geweldige stem ze heeft.
Dat de band al 30 jaar actief is, is te horen aan het bijna speelse gemak, maar er is zeker geen sprake van gemakzucht op The Painful Truth. De plaat bevat zowel stadionknallers als meer ingetogen tracks en hoewel ze je niet allemaal bij de kladden grijpen valt er genoeg te genieten op deze negende plaat van Skunk Anansie.
