Son Lux is zonder meer een vreemde eend in de rockwereld. In 2007 in het leven geroepen als soloproject van Ryan Lot, tot in 2015 de zeer getalenteerde Rafiq Bhatia op gitaar en de klassiek geschoolde drummer en pianist Ian Chang er een trio van maakten. Hun muziek is een majestueuze vorm van synthrock met neo-klassieke elementen. Normaal gesproken geen setup die ruimte laat voor veel emoties. Maar laat het maar aan Son Lux over om van die theorie gehakt te maken, want hun muziek is gedrenkt in emotie en devotie.
De nieuwe ep Risk of Make Believe verschijnt na de schitterende trilogie Tomorrows I, II, III uit 2020/2021, en de soundtrack van díe merkwaardige film Everything Everywhere All at Once uit 2022, waarop kort door bocht gezegd nummers van Tomorrows afgebroken en weer aan elkaar gelijmd werden.
De 24 minuten durende ep begint met het korte Haiku, dat vooral draait om een vervormde stem, begeleid door gedempt gitaargepluk. De titelsong laat vervolgens de kracht van de band horen. In een muziekstijl dus die best wat kil kan overkomen met de vele synthelementen, is daar die breekbare stem van Lot die je meevoert naar een wereld waar je graag wilt vertoeven.
Don’t Say it is Too Late opent ‘signature’ Son Lux met onheilspellende violen en dan de zachte vocalen van Lot die langzaam opbouwen en aanzwellen tot een hoogtepunt. Cocoon vermengt triphop-achtige elementen met repeterende ‘in slow devotion’ gezongen zinnen. In eenzelfde soort ritme vergaat het afsluiter Take Your Time with Me, waarin de nodige ontregelende elementen en breaks zitten.
Risk of Make Believe is eerder een stijlkaart, een certificaat van bekwaamheid, dan dat het een ep met een verhaal is, met songs die elkaar versterken. Hopelijk is het een voorbode van een nieuw langer album. Want de wereld wordt altijd mooier met muziek van Son Lux.