Eigenlijk zou A Better Tomorrow al vorig jaar moeten zijn uitgekomen. 2013 was namelijk het jaar dat de Wu-Tang Clan twintig jaar zou bestaan. Door ruzies tussen Clan-leden RZA en Raekwon werd echter – tot grote teleurstelling van fans – de releasedatum van het album verzet naar december 2014. De vete werd gelukkig opgelost en de legendarische rapgroep was vorige week te bewonderen op The Late Show with David Letterman: “Still Number One(?)”
Het album wordt ingeleid door het inmiddels overleden Clan-lid Ol’ Dirty Bastard; It’s the ODB kid, once again coming through your area and I’m going to tell you one time, you gon’ love this. Inderdaad, het openingsnummer – en tevens derde single – Ruckus In B Minor is steengoed. Meteen valt de nieuwe instrumentkeuze op: voor Wu-Tang Clan-begrippen weinig samples en erg veel elektrische gitaren en orgels. Het is zo best begrijpelijk dat producer RZA veel kritiek naar zijn hoofd kreeg geslingerd door Raekwon – een grotere stap van het alom bekende Wu-Tang-geluid is namelijk bijna niet in te denken.
Het nieuwe geluid klinkt echter best verfrissend. De samples díe langskomen zijn leuk, maar zeker niet van C.R.E.A.M.-niveau. Vervelend is dat RZA niet alle nummers onder zijn hoede heeft genomen. Sommige vallen hierdoor uit de toon (40th Street Black / We Will Fight) of zijn zelfs tenenkrommend slecht (Miracle). Hierdoor valt de verdeeldheid binnen de groep op en dit irriteert.
De lyrics zijn niet altijd van dezelfde kwaliteit. GZA komt met de beste teksten, maar terwijl hij op het nummer “Necklace” op een haast poëtische wijze over zijn welverdiende gouden ketting rapt, schotelt Cappadonna het duidelijk simpeler voor (My necklace had the whole crowd on some next shit, the guest list full of real niggas that’s hectic). Natuurlijk zat er altijd al een intellectueel verschil tussen de leden van de Clan, maar het lijkt wel alsof de songtitels naar de groep zijn doorgemaild – alsof er geen enkel concept achter de nummers zit. Hierdoor vliegen de concepten maar door elkaar.
Gelukkig staan er op het album ook nummers als A Better Tomorrow, een song met een geweldige opbouw en meteen één van de mooiste en optimistische stukken uit het repertoire van de groep. Diverse topics worden aangekaart, waaronder racisme, faam en de regering Bush. Vooral opvallend is de verse van Raekwon: We want justice, police supposed to protect and serve and then they shoot us down like wild animals, the nerve of them cold-hearted killers with blue suits slaying our black youth. Een verwijzing naar de dood van Michael Brown in de buitenwijk Ferguson.
A Better Tomorrow is niet het langverwachte album geworden waar men op hoopte. Hoewel er nummers op staan die de rapgroep eer aandoen, zullen de meeste composities enkel reacties als ‘mwoah’ en ‘oké’ oproepen. De productievaardigheden van RZA weten gelukkig de muziekstukken wel wat op te poetsen, maar het album is zeker geen 36 Chambers of Wu-Tang Forever. Voor de fans is het album zeker het kopen waard. Mensen die nog onbekend zijn met de groep kunnen beter de eerdergenoemde twee aanschaffen. Oud is het geluid van de rapgroep gelukkig nog niet, of zoals Method Man het zo mooi rapt: These veterans is slipping, they ain’t doing it the same, I don’t slip, set a pick and put a shooter in your lane.
