Liefhebbers van bands als Mogwai en het Japanse MONO opgelet: you, infinite is het nieuwe project van Jeremy Galindo en Raymond Brown, de oprichters van This Will Destroy You (TWDY). Aangevuld met Ethan Billips, Nicholas Huft en Johnnie McBryde, die, om het ingewikkeld te maken, ook de huidige livebezetting van het herenigde TWDY vormen. Althans, om het nóg ingewikkelder te maken, van één van de twee line-ups van TWDY.. Gelukkig is de situatie van you, infinite een stuk overzichtelijker.
Het gelijknamige debuutalbum you, infinite bevat ruim een uur atmosferische postrock, maar dan binnen de kaders van de cinematografie; het wordt nergens al te heavy, laat staan dat het compleet ontspoort, wat bij de eerdergenoemde postrockbands vaak wel het geval is; van rustig naar snoeihard. Nee, you, infinite lijkt bewust op de rem te staan en wijdt zijn energie aan heerlijke soundscapes, opgebouwd uit rustige en dan weer eens uitwaaierende, sprankelende gitaren.
Openingstrack Focus on Reflection lijkt in eerste instantie op een tragere, maar fraai geproduceerde versie van kerstklassieker Little Drummer Boy. Het blijft ingetogen, wat op Throughlines toch anders ligt. Wederom heerlijke spacey gitaren, maar nu met energiekere momenten. Cutter bevat trage zware dreunen, later overgaand in piano terwijl in de verte zachte gitaren de ruimte vullen; het zou een prachtige soundtrack zijn voor een dramatische arthouse-film.
Hoewel de plaat een behoorlijke lengte aantikt, met name dankzij het middenstuk met een paar tracks van boven de zeven minuten, is de plaat zeker niet onnodig lang. Eén van de eerdere singles The Elder is bij uitzondering een track die behoorlijk explosief opent, na een minuutje of twee wat gas terugneemt om halverwege zelfs even semi-akoestisch te worden. Het mooi uitgesponnen nummer eindigt zelfs met strijkers, maar nooit voelt het geforceerd aan. Dit zijn muzikanten die elkaar door en door kennen en niet op zoek zijn naar een plekje in de schijnwerpers.
you, infinite vindt zijn oorsprong eigenlijk al in 2000. Hoewel Brown TWDY reeds in 2007 verliet om weer te gaan studeren, zijn hij en Galando elkaar nooit helemaal uit het oog verloren waren. Ze besluiten, mede vanwege corona op afstand, weer muzikale ideeën uit te gaan wisselen. We horen vijf jaar later waar dat toe geleid heeft: een hoogwaardig maar tevens ontspannend postrockalbum. Het is oprecht te hopen dat het niet bij één plaat blijft, want you, infinite is van begin tot eind genieten.
