Je bent hartstikke introvert, je komt liever niet in grote groepen mensen terecht en je staat niet graag in het middelpunt van de belangstelling. ‘Muzikant’ zal in zo’n geval niet bepaald het antwoord zijn dat uit je beroepskeuzetest rolt. Toch is dit de situatie waarin Hazlett zich bevindt. Het liefst tokkelt de Australiër eenzaam in een hutje op de hei op zijn gitaar, maar ondertussen heeft hij miljoenen streams verzameld met zijn schitterende folkliedjes. Was dat eigenlijk wel de bedoeling? Nieuweplaat sprak Hazlett om te praten over de release van zijn nieuwe album Goodbye To The Valley Low (4 oktober).
Anderhalf jaar na de release van debuutalbum Bloom Mountain is opvolger Goodbye To The Valley Low klaar om het levenslicht te zien. Een periode waarin de status van Hazlett veranderde van onbekend naar razend populair. Welke ontwikkeling hoort de Australiër bij zichzelf als hij beide albums met elkaar vergelijkt? ‘Heel eerlijk: ik probeer niet te vaak naar mijn eigen muziek te luisteren hahaha. Ik ben denk ik vooral minder gaan nadenken. Niet meer zo forceren. Als creativiteit er niet is, dan is het er niet. Daarin ben ik wel gegroeid.’
Als Hazlett terugblikt op de eerste penseelstreken van Goodbye To The Valley Low, is ‘verwarring’ het eerste woord dat in hem opkomt. ‘Voor mij is het heel gebruikelijk dat lange periodes met een writer’s block afwisselen met momenten van enorme creativiteit. Ik heb geleerd om die creatieve momenten te herkennen bij mezelf. En dan moet het gebeuren! Gek genoeg gebeurde dat in het geval van Goodbye To The Valley Low precies in het weekend dat mijn debuutalbum verscheen. Er kwamen spontaan liedjes in mij op die eruit moesten. Verwarrend, maar ik trok me gelijk terug in een afgelegen cabin om te zien wat er in de tank zat.’
Als mijn familie me aan het kerstdiner vraagt naar mijn muziekcarrière, dan denk ik dat het me inmiddels wel lukt om ze te overtuigen dat het een succes gaat worden.
De creatieve uitbarsting leidde in eerste instantie tot een ep onder dezelfde titel, die nu de eerste helft van Goodbye To The Valley Low vormt. Eigenlijk had het bij die ep uit 2023 moeten blijven. ‘Ik had nooit gepland dat er een b-kant zou komen,’ geeft Hazlett eerlijk toe. ‘Het was de bedoeling dat de ep zou verschijnen en dat ik me daarna weer op iets heel anders zou storten. Maar ik bleef maar nadenken over de nummers die ik had geschreven. Ik realiseerde me dat er nog veel meer stenen waren die omgedraaid moesten worden. Mentaal, emotioneel en geluidstechnisch zat ik nog volledig in de wereld van die ep. In die hut. Ik wilde verder graven in de vragen en gevoelens die in mij opkwamen.’
Flesje rode wijn
Het is precies waar Hazlett zijn muziek voor inzet: zichzelf beter leren kennen. De Australiër schrijft liedjes om zijn eigen gedachten en gevoelens op een rij te krijgen. ‘Het is de reden dat ik überhaupt ooit muziek ben gaan maken. Het is een manier om te dealen met waar ik ook maar doorheen ga.’ Laagje voor laagje graaft Hazlett dieper in zijn eigen hoofd. ‘Goodbye To The Valley Low gaat uiteindelijk vooral over zelfontdekking. Veel inspiratie kwam heel vanzelf naar boven en dan ben ik de persoon om daar vervolgens nog dieper over na te gaan denken.’
De muziek mag voor Hazlett een vorm van zelftherapie zijn, het leverde hem tegelijk een groot luisterpubliek op. Was dat eigenlijk wel de bedoeling? ‘Ik heb altijd tegen mezelf gezegd dat mijn carrière een succes is als ik door de muziek een dak boven mijn hoofd en een maaltijd op tafel heb. That’s all I could ever ask for. Nou ja, misschien af en toe een lekker flesje rode wijn.’ Het doel lijkt nu al te zijn bereikt. Alleen al single Blame The Moon heeft tientallen miljoenen streams te pakken. ‘Daarom maakt dat nummer mij uiteindelijk het meest trots. Het is voor heel veel mensen de ingang naar mijn muziek geweest. Dat is toch een hartverwarmend idee? Dat ik een muzikale ontdekking ben voor iemand? Precies zoals ik ooit mijn eigen favoriete artiesten ontdekte toen ik opgroeide.’
Het was de bedoeling dat de ep zou verschijnen en dat ik me daarna weer op iets heel anders zou storten. Maar ik bleef maar nadenken over de nummers die ik had geschreven.
Naast Blame The Moon is Do You Haunt Me ongetwijfeld een van de meest indrukwekkende nummers op Goodbye To The Valley Low. ‘Voor dat nummer heb ik echt het langst nodig gehad. Op zich wel passend, want Do You Haunt Me gaat over het hebben van twijfels en worstelen met spijt, verwachtingen en andermans percepties. Met die onderwerpen probeer ik een soort vrede te sluiten in dat nummer. Er zit heel veel in Do You Haunt Me.’ Maar welke gedachte haunts Hazlett zelf het meest als muzikant? De Australiër hoeft er niet lang over na te denken. ‘Vooral dat ik écht een muzikale erfenis wil achterlaten. En lange tijd actief wil zijn in deze wereld. Al weet ik ook wel dat dit deels buiten mijn macht ligt. Ik ben iemand die vaak te ver in de toekomst probeert te kijken en vergeet in het moment te leven. Dat probeer ik mezelf aan te leren. Iets meer in het nu zijn en slechts heel af en toe dagdromen over de toekomst.’
Kerstdiner
Een onlosmakelijk onderdeel van succesvol zijn: aandacht. En laat dat nu net iets zijn waar Hazlett niet dol op is. Maar hoe meer mensen de muziek van de Australische singer-songwriter weten te vinden, hoe krachtiger de spotlights beginnen te schijnen. Geeft het succes Hazlett meer zelfvertrouwen of juist angst voor de toekomst? ‘Een beetje van beide denk ik. Ik begin inmiddels een heel klein beetje zelfvertrouwen te krijgen. Als mijn familie me aan het kerstdiner vraagt naar mijn muziekcarrière, dan denk ik dat het me inmiddels wel lukt om ze te overtuigen dat het een succes gaat worden. Maar inderdaad, het beangstigt me eerlijk gezegd ook wel. Wat staat er in de verte op mij te wachten? En waar moet ik vanaf nu naartoe als muzikant? Maar goed, ik probeer bij de dag te leven en scherp te blijven op de momenten waarop mijn creativiteit opduikt en ik nieuwe muziek kan maken.’
En als die spotlights dan toch op je gericht zijn, dan kun je daar maar beter gebruik van maken. ‘Ik heb muziek altijd gezien als ‘iets terugdoen’. Ik ben opgegroeid met het luisteren naar mijn favoriete muzikanten. Zij hebben mij door veel dingen heen geholpen. Nu gaat het voor mij om het terugbetalen van die schuld. Als iemand kracht uit sommige nummers van mij kan halen, dan is dat toch geweldig? Dat is waar het allemaal om draait. En hopelijk neemt iemand anders dat stokje weer van mij over. Dan zou de cirkel van het muzikale leven vervuld zijn.’
Het nieuwe album Goodbye To The Valley Low van Hazlett verschijnt 4 oktober. Op 18 november treedt Hazlett op in de uitverkochte bovenzaal van Paradiso te Amsterdam.
Credits hoofdfoto: Masterduck
