Don’t judge a book by its cover. Toch geeft de cover altijd de eerste indruk, dat geldt ook in de muziek. In Raad de Plaat bespreekt Nieuweplaat elke maand een album door eerst de hoes eens goed te bestuderen en op basis daarvan een verwachting te schetsen, vóórdat er ook maar een noot geklonken heeft. De rubriek wordt afgetrapt met Dance Of The Lunatics van Spawn.
De albumcover
De drukke en rommelige vormgeving valt direct op. De chaos aan schreeuwerige kleuren wordt geflankeerd door het uiterst merkwaardige bandlogo. De rode vierkantjes – afkomstig uit het achterste van de tot kikker omgetoverde ‘W’ – lijken een noodgreep om ook de ruimte rechtsboven (en de achterkant van de plaat) invulling te geven. Het oogt allemaal niet al te georganiseerd.
In de kleurrijke letters zijn de (vermoedelijke) muzikanten zichtbaar. De blazers trekken direct de aandacht. Die spelen ongetwijfeld een prominente rol in de muziek van Spawn. Verder hebben twee gitaristen en een toetsenist de voorkant van Dance Of The Lunatics gehaald. De persoon in de felblauwe ‘U’ heeft het zich gemakkelijk gemaakt en doet niks. Is het de zanger? Waarom heeft hij dan geen microfoon? Of is het gewoon een willekeurig persoon, om de overgebleven letter op te vullen?
De albumcover doet vermoeden dat Dance Of The Lunatics een enorm drukke plaat is. Een subtiele inzet van de getoonde instrumenten zou in ieder geval niet overeenkomen met de drukte van de hoes. Maar welke kant gaat het dan wel op? Misschien wel instrumentale jazz-funk, met een flink springerige sound. Een soort Jungle By Night op speed. Veel blazers, veel opzwepende ritmes, veel chaos, waarbij nauwelijks rustmomenten te vinden zijn.
De muziek
Er zijn slechts een paar seconden nodig om het bovenstaande grotendeels onderuit te halen. Springerig? Ja. Veel blazers? Ja. De rest van de verwachtingen? Niet bepaald. De voorspelde instrumentale jazz-funk blijkt in de praktijk hypervrolijke ska-punk mét zang te zijn. Is de onbekende figuur in de ‘U’ zo toch verklaard?
Het album bevat geen fraaie voorkant, gelukkig is de muziek zelf wat aangenamer. Met name Respawnsabilities verdient speciale aandacht. De tekst is wat simpel, maar verder is het een heerlijke track. De ska-beat wordt ondersteund door een ratelend orgel en gitaar met zware distortion. Een niet-alledaagse combinatie die heel lekker uitpakt. Terecht dat dit recept vaker terugkeert op het album.
Dance Of The Lunatics heeft niet alleen een toepasselijke naam, maar ook een toepasselijke cover. De vormgeving doet eerlijk gezegd pijn aan de ogen, maar geeft wel een behoorlijke indruk van de muziek die je kunt verwachten. Energiek, vrolijk en chaotisch, in de goede zin van het woord. De muziek van Spawn zal het prima doen op een zomerse festivalmiddag. Het had een betere albumhoes verdiend.
