Geen vragen over lifestyle, internationale concerten of met welke persoon ze nu weer in bed beland zijn. Geen vragen die de dag daarna in menig roddelblad verschijnen, inclusief het overdrijven van hier tot aan het welbekende Tokyo. Gewoon één vraag. En nog over muziek ook. “Wat is jouw meest favoriete plaat?” Kom maar op met dat verhaal.
Rapper Jay-Way (Jeff Kesse) hoeft niet zo nodig die coole gast te zijn. Hij rapt vanuit zijn overtuiging; hij heeft een achtergrond in gospel en het geloof speelt een belangrijke rol in zijn muziek. Maar maak niet de fout om hem in het hokje ‘gospel-rapper’ te stoppen. Vorig jaar verscheen ep Jaynalysis, waarop hij laat zien dat hij veel meer is dan dat. Denk poëtische lyrics en spannende, diepe beats. Alle reden om Jay-Way naar zijn eigen favoriete track te vragen.
Mijn vader is dj, dus ik heb heel veel muziek meegekregen toen ik jonger was. Soul, jazz, reggae, hip hop etc. Van alle cd’s die hij thuis opzette, werd ik toch het meest enthousiast van het album Bad van Michael Jackson. Ik kan nog steeds niet beseffen dat hij er niet meer is, al zijn we inmiddels zes jaar verder. Ik had mijzelf beloofd om ooit een concert van hem bij te wonen. Dit was een artiest die toch wel zijn kunst tot het uiterst bewerkt heeft.
Van alle nummers van MJ is I Just Can’t Stop Loving You mijn favoriet. De track werd uitgebracht als single van zijn derde soloalbum, Bad. Dit nummer en Man In The Mirror dienen voor mijn gevoel als adempauze op de plaat.
Op dit nummer wordt hij bijgestaan door Siedah Garret. Om eerlijk te zijn heb ik haar solomateriaal nog nooit gehoord. Wat ik wel weet, is dat zij een geweldige zangeres en songwriter is. Ze werkte met artiesten als Madonna, Stevie Wonder en daarnaast heeft ze ook meegeschreven aan het nummer Man In The Mirror van Michael. Dan vind ik je wel een baas! Michael wilde eerst Whitney Houston en Barbra Streisand erop hebben, maar die hebben de uitnodiging afgeslagen.
In de herfst van 1987 kwam deze song op nr. 1 terecht in de R&B en Pop categorie. Wat ik heel leuk vind aan het nummer is de opbouw. De back and forth vocalen van beide artiesten klinken heel tof. Daarnaast krijg ik nog steeds een ‘stank face’ van vreugde wanneer ik de harmonie hoor tijdens het refrein. Als je naar de Bad 25th anniversary kijkt, zie je beelden van de studio sessie voor die song. Live vind ik het ook helemaal geweldig. Siedah Garret mocht mee tijdens de ‘Dangerous’ tour van 1992 tot 1993. Er zijn wat beelden op YouTube en het is zeker het kijken waard!
Foto: Rein Kooiman
