Geen vragen over lifestyle, internationale concerten of met welke persoon ze nu weer in bed beland zijn. Geen vragen die de dag daarna in menig roddelblad verschijnen, inclusief het overdrijven van hier tot aan het welbekende Tokyo. Gewoon één vraag. En nog over muziek ook. “Wat is jouw meest favoriete plaat?” Kom maar op met dat verhaal.
David Douglas is in de muziekscene op vele fronten actief. Vorig jaar bracht hij het album Moon Observations uit. Het album werd opgepikt door onder andere Pitchfork maar ook door Spin.com. Naast muziek maken regisseert de dj ook, zo maakte hij enkele video’s voor Blaudzun, John Coffey en Daniel Bedingfield.
Ik luister ontzettend veel verschillende muziek, dus een all time favorite, goeie plaat uitkiezen en het dus bij 1 nummer houden, dat is eigenlijk niet te doen. Bob Dylan’s Hurricane, Boards Of Canada’s Everything is a Balloon, Steve Parks’s Still Thinking of You, Rachmaninoff’s Piano Concert NO.3, Richard Wagner’s Tristan und Isolde prelude, er is zoveel muziek die ik een tijd of nu nog steeds met me mee heb gedragen.
Toen ik rond m’n 21ste begon met het draaien en kopen van vinyl hoorde ik op een huisfeestje voor het eerst Vitamin C van Can. Dit nummer deed m’n hoofd tollen, de sfeer, de melodie, het ritme, het klopt helemaal, en dan dat orgeltje wat er op een gegeven moment bijkomt. Fantastisch. Het heeft een hoog Radiohead gehalte, maar dan uit begin jaren ’70. Dit nummer blijf ik draaien sinds ik het voor het eerst hoorde.
Vitamin C stond aan een begin tijd waarin ik veel meer muziek ontdekte, door die track verdiepte ik me in de discografie van Can, en zo leerde ik de heel Krautrock stroming kennen zoals van als Neu! en Faust, van voor Kraftwerk.
Can – Vitamin C
