Iedereen kent de nummers van Sia. Hoewel de singer-songwriter liever onherkenbaar blijft, heeft ze zeker wel haar stempel op de muziekindustrie gedrukt. Ze schreef nummers voor de grootste sterren en met hits als Titanium en Chandelier liet Sia Furler ons haar eigen stem horen en dat smaakte naar meer. De verwachtingen voor haar nieuwe album This Is Acting zijn daarom torenhoog.
De eigenaresse van de herkenbare asblonde bob heeft het zelf niet zo op de bekendheid. ‘Als iemand behalve beroemde mensen wist hoe het was om bekend te zijn, zouden ze nooit beroemd willen zijn,’ schreef Sia voor Billboard. Ze heeft er dan ook voor gekozen om onherkenbaar op te treden en interviews te geven. Dat de 40-jarige Australische zelf niets met bekendheid heeft, betekent niet dat dat haar tegenhoudt om muziek te maken. Ze schreef nummers voor onder andere Jessie J, Britney Spears en Beyoncé en haar album bestaat dan ook uit de ‘afdankertjes’ die anderen niet wilden zingen.
Een album vol afdankertjes klinkt misschien niet erg aantrekkelijk, maar Sia heeft er zeker wat van weten te maken. Met haar sterke maar breekbare stem laat ze horen dat ze het ook best zelf kan. De invloeden van Sia zijn wel goed terug te horen. Af en toe lijkt haar sound op die van Rihanna, waar ze Diamonds voor heeft geschreven. Toch heeft Sia duidelijk haar eigen sound, die ze vooral aan haar unieke stem te danken heeft.
De kracht van haar stem komt heel mooi terug in Bird Set Free, het eerste nummer op het album. Het is een nummer vol power, zowel in de tekst als in de kracht van de zang. Het is alsof Sia al haar frustratie eruit gooit. Het zijn powersongs, nummers om kracht en energie uit te putten. Toch laat Sia niet veel meer dan dat zien op This Is Acting. De nummers Move Your Body en Reaper zijn een fijne afwisseling doordat ze iets minder pop zijn en wat meer edge hebben.
Sia lijkt een hitmachine, maar dat is ook precies wat elk nummer op het album is: een liedje dat geschreven is om een hit te zijn. Dit lijkt positief, maar het zorgt ervoor dat het album als een top 40-lijst klinkt. Er is te weinig afwisseling, te weinig experiment. Het lijkt erop dat Sia een format heeft gevonden dat hits maakt. Toch is een album met een paar hits en een paar nummers die gemaakt zijn uit pure emotionele uiting zonder teveel productie veel interessanter.
