Boldy James & The Alchemist – Bo Jackson

Waardering

7

Er bestaat geen genre zo veranderlijk als hiphop. Oorspronkelijk waren het de producers en de dj’s die de aandacht trokken, om vervolgens in de schaduw van de rappers te verdwijnen. Anno 2021 leven producers en rappers in perfecte harmonie. Dwars door de verses van de rappers zijn de nametags te horen van producers als dj Khaled en Metro Boomin. Er bestaan echter ook producers die geen poespas nodig hebben om op te vallen, maar vooral hun geluid laten spreken. The Alchemist is er zo een. Op de nieuwste plaat van rapper Boldy James zijn het zijn beats die misschien wel harder spreken dan de teksten van de rapper en dat is een prestatie van weleer.

Het is niet de eerste keer dat het duo samenwerkt. Vorig jaar produceerde The Alchemist nog het volledige album The Price Of Tea In China van Boldy James. Een album dat vooral in de wat obscuurdere hoeken van het genre onder luid applaus werd ontvangen. Boldy James gold al jaren als een grote belofte, maar mede door een tijd in de gevangenis kwam dit er nooit helemaal uit. Na dit succes was de ban gebroken. Vorig jaar was een uiterst productief jaar voor de rapper met vier albums. Zijn nieuwste Bo Jackson  is de eerste van dit jaar.

Wat meteen opvalt is dat de rapper voor zijn doen wat opgewekter klinkt. Zijn normaliter nonchalante en duistere stem is minder eendimensionaal en veert soms op over de beats van The Alchemist. De opener Double Hockey Sticks zet meteen de toon en laat geen twijfel over bestaan: het duo is in topvorm. De pianobeat van The Alchemist klinkt onheilspellend en de teksten van Boldy James nog onheilspellender. Naadloos door de beat is een telefoongesprek van topatleet Bo Jackson te horen, de man wiens naam het album draagt.

Bo Jackson is voor veel Amerikanen een van de beste atleten aller tijden. Hij speelde zowel honkbal als American football op hoog niveau en was een echte alleskunner. De verwijzing in de naam van het album lijkt vooral een verwijzing naar The Alchemist die van elke sample een geniale beat kan maken. Op Brickmile To Atlanta valt zijn kenmerkende duistere geluid te horen, terwijl Photographic Memories een masterclass is van een kalme beat waar de teksten van Boldy James, Earl Sweatshirt en Roc Marciano op schijnen. Tel daarbij op dat hij zelf ook de coverart voor het album maakte.

Tijdens de volledige vijfenveertig minuten blijven Boldy James en The Alchemist perfect in balans en tracks als het experimentele Fake Flowers en het wat meer uptempo First 48 Freestyle zijn het ultieme bewijs hiervan. Boldy James verzwakt geen moment en bezit een perfect gevoel voor de mix tussen nonchalance en interessant blijven. Het is Drug Zone dat het album helaas niet in stijl afsluit. Het voelt meer als een tussendoortje en zorgt ervoor dat Bo Jackson abrupt wordt afgesloten. Toch zullen de beats van The Alchemist jelang bij blijven en lijkt het een kwestie van tijd tot hij na zijn werk op Freddie Gibb’s Alfredo wederom voor een Grammy genomineerd zal worden.