Met amo en music to listen to~ lieten ze het al zien, maar als er een band is die weet hoe experimenteren met genres werkt dan is het Bring Me The Horizon. POST HUMAN: SURVIVAL HORROR is de nieuwe ep en de negen nummers bevatten het beste van alle muzikale werelden die de band heeft verkend.
De diehard fans waren niet blij toen de band onder leiding van Oli Sykes ineens popnummers ging maken met amo en daar een ep bij kwam die de elektronica kant opsloeg. Je kan je wat voorstellen bij de teleurstelling als je harde metalcore gewend bent. Op POST HUMAN: SURVIVAL HORROR is dat wel anders. De nieuwe ep opent met Dear Diary en direct hoor je het verschil. Dit is geen pop of elektronica, dit is Sempiternal. Het is een harde, snelle track en met de screams van de frontman waan je je weer in de wereld van oudere Bring Me The Horizon-albums.
De ep bevat vier nummers die al eerder zijn verschenen, dat zijn Parasite Eve, Teardrops, Obey (with YUNGBLUD) en Ludens. Parasite Eve doet ook denken aan het oudere werk van de band, maar dan extra onheilspellend en elektronisch getint. Voor het refrein klinkt een vrouwenstem: ‘Please remain calm/The end has arrived/We cannot save you/Enjoy the ride.’ Het klinkt dystopisch en dat is precies waar de band voor ging. De videoclip van Obey heeft ook een dystopisch randje. Het nummer hangt een beetje richting de pop, maar dat zal deels komen door de samenwerking met YUNGBLUD. Of dat couplet van hem zo’n waardevolle toevoeging is, blijft een vraag.
Kingslayer (featuring BABYMETAL) is veruit het interessantste nummer op de ep. Het begint met harde gitaren en de herkenbare stem en grunts van Sykes, maar na dat couplet krijg je bij wijze van spreken een whiplash door de liefelijke stemmen van de meiden van BABYMETAL. De sound van Sykes en die van de Japanse meiden staan lijnrecht tegenover elkaar, maar ze gaan ook ontzettend goed samen.
De ep eindigt met One Day The Only Butterflies Left Will Be In Your Chest As You March Towards Your Death. Het is een duet met Amy Lee en het past niet echt op POST HUMAN: SURVIVAL HORROR. Het nummer is dramatisch en gevoelig. ‘The sun is setting on our love, I fear/Letting our loneliness out into the atmosphere/The tide is turning numb, our chance to turn it ‘round’. Na acht nummers vol harde gitaren, experimentele elektronica en screams als vanouds is dit een wat teleurstellende afsluiter. Het voelt alsof het einde wat mist.
