Bush – Man On The Run

Waardering

6

7

Onder invloed van grunge-bands als Nirvana en Soundgarden bracht Bush begin jaren negentig zijn debuutalbum Sixteen Stone uit. Een album waarbij vooral het nummer Glycerine lampjes laat branden. Lukt het Bush om, vijf albums verder, nog steeds dat gevoel op te roepen?

Lang hebben we moeten wachten op nieuw leven van Bush. In 2002 besloot de band uit elkaar te gaan. In de daaropvolgende periode heeft Gavin echter niet stilgezeten. Hij acteerde in verschillende films, trouwde met Gwen Stefani en bracht een solo-album uit. Na een pauze van acht jaar heeft zanger Gavin Rossdale zijn ploegmaten (met enkele personele wijzigingen) in 2010 weer bij elkaar geroepen voor een revival, met The Sea Of Memories tot gevolg. Een comeback is geen echte comeback als het maar bij een album blijft, dus doet Bush een nieuwe poging met Man On The Run.

In een interview met Yahoo Music zegt Rossdale dat hij door het schrijven van teksten meer over muziek te weten komt. ‘It’s always a natural process of understanding more about music by writing songs. I have a good time doing it, I love my job. I just dive right in.’ Hij houdt van zijn werk en dat moet terug te horen zijn in de muziek.

Man On The Run start met Just Like My Other Sins. Meteen is hoorbaar dat er niet echt een verandering heeft plaatsgevonden. Een goede rocksong die na de eerste luisterbeurt al blijft hangen. Meteen daarna volgt titelnummer Man On The Run, dat start met enkele kraakgeluidjes en iets nieuws doet vermoeden. Qua stem doet dit nummer op bepaalde momenten denken aan Eddie Vedder op Into The Wild. Jammer van deze associatie, anders was het hoogstwaarschijnlijk het beste nummer van het album geweest.

Gaan veel van de tracks direct of indirect over de liefde, het nummer Loneliness is a Killer gaat daar niet over en raakt de juiste snaar. ‘See you in the sky, I’ve seen you on the moon. Now the color of your rainbow, It’s disappeared. We’re all see through, I feel you falling. It’s like there’s nothing I can do’ omschrijft een gevoel dat we allemaal wel kennen, een gevoel van hulpeloosheid ten opzichte van iemand die je lief hebt. Muzikaal is Loneliness Is A Killer niks nieuws, maar de tekst maakt het tot een van de betere nummers op de cd.

Het album bevat elf tracks, met in totaal zo’n vijftig minuten de kans om Bush te leren kennen. Met Man On The Run levert Bush een album af dat nergens echt kan imponeren maar wel mooi staat tussen je muziekcollectie.