Er zijn van die artiesten die je gewoon live gezien moet hebben. Artiesten die zoveel energie in hun muziek verwerken, dat je ze gewoon één keer op een podium moet los zien gaan. Legendes als The Rolling Stones, Prince of hedendaagse sterren als Beyoncé, Janelle Monáe en… Cirque Valentin.
Cirque Valentin is het solo-project van Valentijn Bannier. Hij speelde eerder met bands als Zuco 103, Steye & the Bizonkid en Giovanca. Nu is Bannier zijn eigen kant opgegaan, een schaamteloze kant die op alle vlakken swingt en indruk maakt.
De muziek van On Pleasure Island werd eerst live gespeeld, om vervolgens in de studio de muziek op te nemen. Samen met zijn band en producer Paul Willemsen (Beans ‘n’ Fatback, Lefties Soul Connection) werden er elf levendige nummers opgenomen die vooral tijdens concerten indruk zullen maken. Dit wil echter niet zeggen dat On Pleasure Island geen plezierige luisterervaring is. Integendeel, de muziek van Valentijn is snoep voor de oortjes en de ultieme beweging voor de voetjes.
Valentijn liet zich inspireren door artiesten als The Jackson Five, The Roots, Red Hot Chili Peppers, maar ook door Gwen Stefani en…. The Muppets. Op het album zijn deze invloeden goed te horen. Het Muppet-achtige Party In The Barn bijvoorbeeld. Het nummer begint met een opgebouwde ge-‘hum, waarna er al snel een fijn gitaarrifje ingezet wordt. Vervolgens neemt Valentijn’s sexy rap-zang het voortouw. ‘You lay your eggs very well,’ kreunt hij over de drumbeat. Vervolgens waan je je op een rock ’n roll feestje waarbij ‘the chicks are dancing in the field when the cock is near’. Het is een swingend nummer maar zorgt ook voor de nodige glimlachen.
Team Dream wordt ingeleid door flink wat percussie, maar verandert al snel in een episch nummer met grootst uitgezette blazers. De achtergrondzangeressen en de frontman wisselen van beurt tijdens de coupletten. Iets wat gebeurt gedurende het hele album. Zoals op Candy. Onder een chaotische productie zingt één van de achtergrondzangeressen haar hart uit. De meiden hebben beiden een strot waar je al snel voor neerbuigt.
Op het samba-achtige Stefani, nemen de meiden het refrein liefjes op zich. Ze weten samen met Valentijn ieder nummer tot een spannend, maar swingend geheel te maken. Tijdens C’est Cirque waan je je in seventies Michael Jackson tijden. Het nummer opent net zo aanstekelijk als Michael’s Don’t Stop Till You Get Enough. Maar tegen het einde kom je terecht in een eclectische Daft Punk swing intermezzo. De synths nemen de boel over, waarna al snel het tempo terug komt. Het is een enorm aanstekelijk geheel.
All For Love is een romantisch pareltje. Het klinkt alsof The Roots gemixt met Janelle Monáe is. Valentijn laat niet alleen horen dat zijn zang goed in orde is, hij laat hier ook even de schaamteloze gekheid van de eerste helft achter zich. Na vijf spannend geproduceerde nummers waarbij van alles te horen is en je voetjes moeilijk stil kunnen staan, pakt hij even de rust.
Ieder nummer van On Pleasure Island heeft de nodige aandacht gekregen en dat geeft de grootste indruk. Cirque Valentin heeft inderdaad een plaat gemaakt waar op gedanst kan worden, maar er is genoeg detail voor de oortjes. Van de chaotische percussies, de aanstekelijke riffs tot aan het inzetten van veel verschillende instrumenten als de marimba; Valentijn heeft een plaat afgeleverd die enorm tijdloos is en klinkt als een wereldplaat.
