Deep Purple is vijftien maanden na Whoosh! alweer terug met een nieuw album. Zo maken Ian Gillan en consorten nog altijd muziek in een waanzinnig hoog tempo. De inspiratie van de hardrockers komt dit keer wel uit andere hoeken. De band besloot om voor Turning To Crime over te gaan op covers. Daarmee voert de band daad bij de albumtitel door de nummers te ‘stelen’ van collega-artiesten. De belangrijkste vraag die dan gesteld moet worden: voldoet Deep Purple aan het credo beter goed gejat dan slecht bedacht?
Voor Turning To Crime put Deep Purple voornamelijk uit de muziek in de periode dat de band opgericht werd, dus eind jaren ’60, begin jaren ’70. Een paar songs zijn wat ouder, waarbij Let The Good Times Roll het meest in het oog springt. Het iconische bluesnummer van Louis Jordan stamt uit de jaren ’40. Deep Purple houdt in zijn uitvoering de fenomenale jump blues in stand en zorgt er vooral voor dat alles wat Jordan in het verleden deed uitvergroot wordt. De stem van Gillan werkt ook bij dit genre uitstekend en de orgelsolo steelt de show. Ook The Battle Of New Orleans (Johnny Horton) vond zijn oorsprong al eerder, eind jaren ’50. Een swingende folksong is het resultaat.
Maar niet bij elke poging is Deep Purple erin om geslaagd te vernieuwen. Zo is Creams White Room – waarschijnlijk het bekendste origineel dat onder handen is genomen – vooral drukker, maar niet per se beter. Toch steekt daarin de kracht van Deep Purple: na ruim vijftig jaar muziek maken, is de energie nog altijd overdadig aanwezig. Als een enthousiast beginnend schoolbandje dat alles nog te bewijzen heeft, maar dan wel met veel meer kwaliteit en ervaring.
Op Jenny Take A Ride (Mitch Ryder) komt dat allemaal perfect samen. Het is vierenhalve minuut swingen geblazen, waarbij het schier onmogelijk is om rustig op je kont te blijven zitten. Ook door Rockin’ Pneumonia And The Boogie Woogie Flu (Johnny Rivers) word je de dansvloer op gestuwd. Daarmee scoort de band beter dan met de songs die meer om de rock draaien, zoals 7 And 7 Is (Love) en Oh Well (Fleetwood Mac). Na elf covers wordt er verrassend afgesloten met de medley Caught In The Act. Hierop zijn fragmenten van nummers van onder meer Freddie King, The Allman Brothers Band en Led Zeppelin samengesmolten tot een geheel. Lang blijft deze track instrumentaal, maar bij het stuk uit Gimme Some Lovin’ van The Spencer Davis Group wordt er toch nog gezongen.
Deep Purple boeit na een halve eeuw nog altijd. Ook als de Britten met het werk van collega’s aan de haal gaan, denderen ze vol enthousiasme verder. Daarmee rechtvaardigt de band Turning To Crime volledig.
