Het vierde studio-album van Dennis van Aarssen is een duo-album met Jeff Franzel. Wie? Jeff Franzel. Een gevierde pianist, componist en songwriter uit de Verenigde Staten die in 1972 afstudeerde aan de kunstacademie in Los Angeles. Dennis van Aarssen werd in 1994 geboren. Het lijkt dus een wat onlogische match, maar als je weet dat Franzel veel grote artiesten begeleidde, waaronder Frank Sinatra, is de combinatie logischer. Want de 30-jarige Van Aarssen wordt al jaren vergeleken met The Voice, zeker toen hij in 2019 het programma ‘The Voice Of Holland’ won met zijn loepzuivere zang en zijn voorliefde voor crooners en swing.
Just Call It Love is een ander album dan de vorige drie. De kleine bigband waar Van Aarssen normaal organisch mee swingt is thuisgebleven, de liedjes op dit album zijn daardoor kleiner, warmer. Op een paar nummers komen er iets meer instrumenten uit de kast, zoals op de warme titelsong Just Call It Love, maar het blijven rustige arrangementen zonder letterlijke toeters en bellen.
De opener Cloudy is een schuifelplaatje, een ballade. En een pareltje dat het eigenlijk verdient om eerst een hit en dan een evergreen te worden. ‘I feel a little fuzzy/ When you’re talking and you touch me/ And all that I can hear is blablabla’ zingt Van Aarsen met honderd procent overtuiging. Of zoals Jeff Franzel zei tijdens een interview op NPO Radio 5: ‘Dennis wórdt het personage dat zingt.’ Volgens Franzel heeft de zanger dat gemeen met – jawel – Frank Sinatra.
Als je iets negatiefs over dit album wilt zeggen, dan is het dat het té perfect is. De zanger die al overtuigend met een bigband op het podium stond toen hij nog niet halverwege de 20 was, heeft nu ook de studio onder controle. Iedere noot is raak en alles klopt. Ook laat Van Aarssen zich niet één keer imponeren door het ook al perfecte pianospel van zijn mentor Franzel. Of door de Sear Sound Studio in New York waar het tweetal in twee en een halve dag ‘even’ de plaat opnam.
Ergens jaren geleden is er een klik geweest tussen Franzel en Van Aarssen. En dat tweetal krijgt op Just Call It Love gezelschap van de eveneens Amerikaanse Maria Christensen. Ze werkten al eerder samen en met de liedjes die ze schreven voor dit plaat mag de jonge zanger zich in de handen knijpen. De teksten gaan ergens over. Cry For A Day bijvoorbeeld, een oproep om af en toe even goed uit te huilen en dan weer de schouders eronder te zetten. Of Golden Days, waarin de boodschap is om te genieten van wat je hebt. Een boodschap die voor Van Aarssen natuurlijk ook geldt met zulke samenwerkingen, optredens in de Verenigde Staten en andere landen, en met een club- én een theatertoer in het vooruitzicht.
Nog een pareltje op Just Call It Love is een jazzy versie van Waiting For Tonight. Een cover van het nummer dat Maria Christensen voor Jennifer Lopez schreef. Een dancehit ‘vercroonen’ kan goed of slecht uitpakken. Het pakt hier erg goed uit. Het leven lacht Van Aarssen toe, lijkt het album uit te stralen. Nog even een stukje tekst uit het nummer Me and the Guy on the Piano dan. Duidelijk een ode aan de man aan de piano, Jeff Franzel: ‘Thought I was the only broken soul in the room, until I heard a man tuning the black keys of blues/ Playing it slow, playing it sad/ That’s how I knew he had it bad/ Nice to know I’m not alone.’
Uit de rest van het album blijkt dat het met die gebroken ziel wel meevalt. Maar dat hij in zijn liefde voor de poppy jazz zijn match gevonden heeft, hoor je in alle tracks van Just Call It Love duidelijk doorklinken.
