Het is Duncan Laurence niet gelukt om een jaar na zijn winst op het Eurovisie Songfestival een compleet album af te leveren. En dat terwijl hij tijdens zijn eerste tour vorig jaar een hele lading nieuwe liedjes op de setlist had staan en daar lovende kritieken voor kreeg. De man van wie de hit Arcade intussen al honderd miljoen keer gestreamd is, kiest voor de release van een ep met de titel Worlds On Fire. Een aanbod van vijf liedjes waarvan we er al twee kennen: de single Love Don’t Hate It en natuurlijk de winnende Songfestival-klassieker. ‘Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik alle liedjes die ik schrijf uit moet brengen. Sommige artiesten kiezen daarvoor maar ik ben meer iemand die echt voor kwaliteit gaat, waarvan ik weet: dit is wat ik wil uitbrengen en hier sta ik helemaal achter’, zegt Laurence over deze ep.
Zoals het motto voor iedereen tijdens de coronacrisis geldt, geldt dat ook zeker voor dit kleine aanbod aan liedjes: we moeten er mee dealen en het is even niet anders. Maar zijn die nieuwe liedjes het lange wachten de tijd waard geweest? Dat is twijfelachtig. Laurence begint rustig en vrij ingetogen met Beautiful, waarin hij zich laat begeleiden door een fijn gitaarspel en een Dotan-achtig koortje halverwege op de achtergrond. Een liedje over hoe iedereen hem ziet en denkt te kennen, maar dat er eigenlijk maar een paar mensen zijn die echt weten wie hij is. De zanger heeft het nummer mede geproduceerd, net zoals het liedje Yet. In dat nummer is opnieuw een ingetogen Laurence te horen en laat hij in het refrein zijn nu al kenmerkende kopstem de hoofdrol spelen. Het zorgt voor een dromerig sfeertje, maar als luisteraar raak je daar uiteindelijk wel een beetje door verveeld, omdat het liedje als totaalpakket maar wat oppervlakkig blijft doorkabbelen.
Dat Laurence Someone Else als zijn derde single heeft gekozen is begrijpelijk. Het gaat hier namelijk een radiovriendelijke popsong met een aardige spanningsboog naar het refrein toe. Toch mis je halverwege het liedje een beetje sensatie en lijkt het alsof de zanger qua productie niet echt durft uit te pakken. Je mist als luisteraar tijdens het refrein dat bombastische geluid wat Arcade bijvoorbeeld wel heeft en daardoor is dit nummer toch een minder vervolg op de single Love Don’t Hate It, die vorig jaar werd uitgebracht. Die plaat is na al die maanden namelijk nog steeds een genot om naar te luisteren. Ging het bij Arcade nog om een gebroken hart dat niet meer bij elkaar te rapen was, zo zelfverzekerder klinkt Laurence in Love Don’t Hate It. ‘Look at us/We could have it all/So damn right/That it should be wrong/Let’s not complicate it/If it’s love/Don’t hate it’, hoor je hem vol zelfvertrouwen zingen.
De eerder uitgebrachte singles zijn duidelijk de sterkste songs van deze ep. Hoewel de andere drie voor een aardige afwisseling zorgen, hebben ze jammer genoeg niet de juiste ingrediënten in zich om in je hoofd te blijven zitten. Voor het maken van een supersterk debuutalbum moet Laurence dus nog wel even flink aan de bak. Het mag allemaal wel wat grootser en gedurfder. Zijn twee hitsingles zijn het levende bewijs dat hij dat wel kan. Dus de uitdaging voor een compleet album moet vast geen probleem zijn.
