Waar het vorige album Giants Of All Sizes nog een bombastische sound had, wijkt Elbow bij Flying Dream 1 meer uit naar de jazz. Het negende studioalbum van de band is met een orkestrale begeleiding één van de zachtste die het viertal heeft gemaakt. De plaat is vorig jaar geschreven tijdens de lockdown en verder uitgewerkt in het Theatre Royal in Brighton.
Belangrijke inspiratiebronnen voor Flying Dream 1 waren familie en vrienden, reflectie op vervlogen tijden en de jeugd van frontman Guy Garvey in Manchester. Dit geldt bijvoorbeeld voor het rustige titelnummer, dat nostalgie uitademt door de herinneringen aan familie en de hoop op betere tijden: ‘Mum and my sisters all blissful and feathered / Candle wick swaddled my golden wee brother / Dad’s across town tonight fixing the mirror / Shaking his head at a richer man’s grammar’. Door de manier waarop de piano wordt bespeeld, krijgt Flying Dream 1 ook een kerstsfeer. Een goede zet dus om het album in deze tijd van het jaar uit te brengen.
Het jazzy gevoel komt naar boven in After The Eclipse, dat wordt gedragen door subtiel gitaarspel en de piano op de achtergrond. Ondanks het langzame tempo is After The Eclipse verre van saai door de klassieke stem van Garvey, die de muziek van Elbow naar een hoger niveau tilt. Ook Is It A Bird past met haar zweverige en dromerige sfeer perfect in het straatje van de band.
In Six Words kijkt Garvey terug op zijn tienerjaren. Het nummer kan in zes woorden worden beschreven met: een prachtige, warme en romantische ballad. Vanaf het middenstuk wordt het tempo iets opgevoerd en ontstaan er meerdere lagen. Niet alleen door de gitaar en de drums, maar vooral door het achtergrondgeluid en de zang. Een ander prachtig nummer is The Seldom Seen Kid, dat een ode is aan Mancunian singer-songwriter Bryan Glancy, die ook de inspiratie vormde voor Elbow’s Mercury Prize-winnende album The Seldom Seen Kid uit 2008.
Op Flying Dream 1 staan ook nummers die ze beter hadden kunnen schrappen. Zo klinkt Calm And Happy als een saai slaapliedje en is het akoestische Come On, Blue instrumentaal niet verrassend genoeg, waardoor het een dertien-in-een-dozijn liedje is. De heren hadden er best een beetje pit in mogen gooien. Gelukkig sluiten de Britten het album af met een hoogtepunt. What Am I Without You is een goed opgebouwd nummer met meer tempo en een dramatische wending. Zoals zo vaak bij Elbow draait het om de perfecte combinatie van de fijne stem van Garvey en de elektrische piano van Craig Potter. De bombastische sound die het album node mist, zit wel in voldoende mate in What Am I Without You, maar het nummer eindigt rustig en somber.
Flying Dream 1 is niet erg vernieuwend, maar dit betekent niet dat het een slecht album is. Door de ingetogen sound zal het minder geschikt zijn om met deze nieuwe plaat te toeren. Toch klinkt het allemaal erg warm en oprecht, eigenschappen waar het viertal om bekend staat. Flying Dream 1 is vooral heerlijk als achtergrondmuziek op een grauwe winterdag.
