Arctic Monkeys – The Car

Waardering

8

Na lang wachten komt Arctic Monkeys eindelijk met een opvolger van het ingetogen en op piano gebaseerde Tranquility Base Hotel & Casino uit 2018. Ook voor het zevende studioalbum hebben de heren niet gekozen voor hun bekende rocksound, zoals bij hits als I Bet You Look Good On The Dancefloor en Do I Wanna Know?, maar voor een relaxte en zelfs psychedelisch geluid. Ondanks de nieuwe stijl voelt The Car vertrouwd aan.

Na de TBH&C-tour begon de band eind 2019 met het uitwerken van een aantal ideeën voor een nieuwe plaat in de La Frette Studios in Frankrijk. Kort daarna gooide Covid-19 echter roet in het eten en zat de wereld midden in de eerste lockdown. Toch gingen ze tijdens deze periode terug naar de studio met een concreter plan voor The Car. There’d Better Be A Mirrorball was het eerste nummer waarbij de Britten het gevoel kregen dat de gekozen richting goed bij Arctic Monkeys zou passen. Met dit gegeven als uitgangspunt werkte zanger Alex Turner verder aan een stemmig en complex album. De sfeer in There’d Better Be A Mirrorball is moody en dromerig, waardoor het perfect geschikt is om te draaien tijdens een stormachtige herfstdag. De nadruk ligt op Turner’s heldere stem, die wordt begeleid door jazz-achtig pianospel en strijkers. De frontman staat sowieso in de spotlights op The Car, waardoor het soms meer als een soloproject aanvoelt.

I Ain’t Quite Where I Think I Am klinkt heerlijk sfeervol door de inbreng van blazers en achtergrondzang. De wah wah gitaareffecten geven het nummer meer kleur. Helaas komt er een abrupt einde aan het liedje, terwijl ze nog wel even hadden mogen doorspelen. Ook in Bodypaint wordt het pas echt interessant wanneer er meer tempo vanuit de gitaren en de strijkers komt. Deze afwisseling heeft het album ook nodig, want anders is het allemaal wel erg braaf en soms zelfs saai. Desondanks is Bodypaint een geweldig nummer en is het een van de hoogtepunten van The Car.

Door de drums van Matt Helders klinkt Sculptures Of Anything mysterieus en creëren ze eenzelfde gevoel als bij Do I Wanna Know? uit 2013. Ook hier is het fijn om te horen dat de band gebruik blijft maken van de kwaliteiten van gitarist Jamie Cook. Daarnaast lijkt het viertal een poging te doen om de titeltrack voor een volgende James Bond-film te mogen schrijven. Dat zou absoluut geen verkeerde keuze zijn, want met Sculptures Of Anything bewijst Arctic Monkeys dat ze een perfecte kandidaat is. Titelnummer The Car komt ook als filmmuziek over met het prachtige geluid van strijkers op de achtergrond. Je denkt dat er wordt toegewerkt naar een enorme climax, maar jammer genoeg komt deze niet.

Met Hello You lijkt het of we terug in de tijd gaan naar een Amerikaanse jazzclub in de roerige jaren twintig, waar een zanger het publiek amuseert. Aan het einde van het album maakt de elegante slotsong Perfect Sense nog veel indruk. Door de belangrijke rol van de strijkers raak je gefascineerd en wil je meer horen. Ook de tekst laat je dromen. ‘A four figure sum on a hotel notepad / A revelation or your money back / That’s what it takes to say goodnight / Sometimes, I wrap my head around it all / And it makes perfect sense’.

The Car klinkt perfect en is meer in balans dan Tranquility Base Hotel & Casino. Niet alle fans van Arctic Monkeys zullen de rustige stijl van de Britten waarderen, maar wie openstaat voor een beetje jazz zal zeker blij verrast worden.