Conor Mason is in het dagelijkse leven frontman van de Britse rockband Nothing But Thieves. Een moeilijke periode in zijn leven was voor hem een wake-up call om uit zijn comfortzone te kruipen en om onder de naam Man-Made Sunshine een soloproject te starten. Een prachtige ep met vijf persoonlijke nummers is het resultaat geworden.
Hoe is het idee ontstaan om een soloproject te beginnen?
“Het idee ontstond per ongeluk (lacht). Door de pandemie had ik veel tijd om te schrijven en om na te denken. Ik wilde aan mezelf werken om trauma’s te verwerken en het schrijven was denk ik op dat moment een verlengstuk van mijn therapie, een manier om de gedachtes die mij bezig hielden te verwerken in liedjes. In het begin had ik er twee of drie en deze heb ik naar mijn bandleden en mijn managers gestuurd. Ik wist namelijk niet wat ik er mee moest doen. Waren het liedjes om zelf uit te brengen of waren ze misschien geschikt voor Nothing But Thieves? Omdat ze zo persoonlijk waren, stelde Dominic (gitarist) voor om er voor te gaan. Ik heb veel liefde vanuit mijn management, label en bandleden ontvangen. Dat was natuurlijk geweldig! Het was niet de bedoeling om iets met de nummers te doen, maar het gebeurde uiteindelijk gewoon.”
Ik zat midden in een identiteitscrisis en wilde weten wie ik werkelijk ben
Waarom heb je er voor gekozen om niet je eigen naam te gebruiken en hoe is de naam Man-Made Sunshine ontstaan?
“Ik hou van aparte namen, die niet zomaar namen van mensen zijn (lacht). Ik vind het mooier en cooler. Ik was gewoon wat aan het rommelen en Man-Made Sunshine kwam voor in een geschreven tekst. De naam omvat eigenlijk alles waar ik om geef en wat ik belangrijk vind in het leven. Ik zat namelijk midden in een identiteitscrisis en wilde weten wie ik werkelijk ben. Man-Made Sunshine vond ik gewoon cool en perfect bij mij passen.”
Denk je dat wanneer de coronaperiode er niet was geweest, je ook een soloproject had opgenomen?
“Eerlijk gezegd weet ik het niet, maar ik geloof wel dat alles met een reden gebeurt. Een paar jaar geleden waren we in Los Angeles om ons album Moral Panic op te nemen en toen was ik onbewust al begonnen aan het project. Aan het einde van een heerlijke dag hadden we een barbecue op het strand. Iedereen was vrolijk behalve ik, want ik was depressief en in een slechte stemming. Ik wilde het feest niet verpesten, dus ik ging naar mijn kamer om te chillen. Toen schreef ik Little Bird in twintig minuten, dat ironisch genoeg gaat over het onderdrukken van je gevoelens. Het was krachtig en het voelde alsof mijn onderbewustzijn het voor mij schreef. Twee jaar later begon de pandemie en voelde ik mij nog steeds verbonden met dit mooie nummer. Het gebeurde gewoon!”
Op Man-Made Sunshine staan hele persoonlijke nummers. Was het moeilijk of eng om jezelf bloot te geven en deze nummers de wereld in te brengen?
“Dat is een grappige vraag, want toen ik voor het eerst begon met schrijven was het vooral voor mezelf. Het was gewoon het schrijven van een dagboek over hoe ik mij voel en met de gedachte dat niemand het zal lezen. De eerste keer dat ik het aan mensen liet zien waren dat bekenden die mij toch al heel goed kenden. Het was dus niet anders dan de gesprekken die ik met ze heb als we aan het wandelen zijn in het park. Tijdens een Spotify-bijeenkomst leerde ik mensen kennen en sprak ik over mijn liedjes. Ik had toen zoiets van ‘ze hebben geen flauw idee wie ik ben en weten niets over mijn leven’ (lacht). Mijn eerste reactie was dus niet dat ik het eng vond om uit te brengen. Ik maakte mij meer zorgen of het voor anderen niet te heftig was om naar te luisteren. Het is meer een gesprek met mijzelf en ik voel mij echt op mijn gemak om openlijk over mijzelf te praten. Uiteindelijk denk ik dat hoe dieper en eerlijker jij bent, hoe meer mensen zich verbonden voelen. Ik wist namelijk niet of mensen zich kunnen identificeren met mijn persoonlijke teksten, maar ik heb zoveel berichten gekregen van luisteraars die letterlijk hetzelfde voelden. Maar ja, ik was dus bezorgd of mensen zouden denken dat ik een beetje te veel ben (lacht).”
Heeft het opnemen van de ep je geholpen om de donkere periode in je leven af te sluiten? En was het je bedoeling om met deze persoonlijke nummers andere mensen te helpen die met mentale problemen kampen?
“Heel eerlijk gezegd was dat niet mijn bedoeling, omdat ik deze liedjes in eerste instantie niet heb geschreven om uit te brengen. Tijdens de pandemie zocht ik nieuwe muziek die betrekking had op hoe ik mij voelde en van een aantal songs maakte ik een playlist. Dat was geweldig, maar ik wilde zelf iets maken waar ik naar kon luisteren, wanneer ik mij zo voelde. Het beste wat ik kon hopen is dat iemand anders hetzelfde voelt wanneer ze er naar luisteren. Het is niet om je depressief te houden, maar meer van: hé, ik ben hier, het is oké en ik kom er uiteindelijk overheen. Dat is wat ik graag wilde creëren met Man-Made Sunshine en ik hoop echt dat ik anderen heb geholpen.”
De hele ep steekt goed in elkaar, maar ik vind vooral Rosebud een prachtig nummer. Op welk nummer ben jij het meeste trots of voel je het meest mee verbonden?
“Oh god, dat is echt een moeilijke vraag! Het is een cliché, maar ze zijn allemaal zo ingebed in mij vanwege verschillende redenen. Little Birds was een manier van zelfbewust schrijven, terwijl ik er nog niet eens klaar voor was. Het was de eerste keer dat ik mij realiseerde hoe graag ik een r&b en elektronisch experiment wilde doen. Bij Life’s Gonna Kill You kreeg ik voor het eerst het gevoel van: wow, dit is echt goed. Ik moest vertrouwen in mijzelf hebben. Normaal gesproken kan ik naar de meningen van de bandleden vragen. Bij dit nummer had ik echter zoiets van: ik heb dit zelf gemaakt en het is cool, dus daarom betekent Life’s Gonna Kill You veel voor mij. Terwijl Big qua teksten weer belangrijk voor me is, omdat het over mijn vader gaat en het mij emotioneert wanneer ik er naar luister. Dus eigenlijk zijn alle liedjes speciaal voor mij, maar allemaal op een eigen manier.”
Hoe was het om zonder de heren van Nothing But Thieves muziek op te nemen?
“Deze keer moest ik op mezelf vertrouwen en dat werkt in zekere zin bevrijdend. Het was bevrijdend om het gewoon te doen en om zelf de ster te zijn. Dat was geweldig en spannend, maar ik moest erop vertrouwen dat mijn beslissingen goed waren. Niet omdat ik daar niet in geloofde, maar meer omdat je zo gewend bent de beslissingen te delen. Maar het is echt heerlijk om zelf te doen en een nieuwe vaardigheid te leren.”
Hoe gaat het eigenlijk met de band? Kunnen we in 2023 misschien nieuwe muziek en een wereldtournee van jullie verwachten?
“Dat is echt een brutale vraag (lacht). Ik mag en ga het je niet vertellen, maar we hebben veel plezier en zoeken samen dingen uit. Dat is mijn antwoord voor nu (knipoog).”
Ik hou van mijn beroep, maar in het leven draait het om gelukkig zijn
Beschouw je Man-Made Sunshine als een eenmalig project of ben je van plan om in de toekomst vaker solo muziek uit te brengen?
“Ik probeer niet te veel aan nieuwe dingen te denken of er bij stil te staan. Op dit moment geniet ik van mijn eerste ep en ik ben daar trots op. Hoe meer mensen zich er verbonden mee voelen, hoe meer ik zoiets heb van ‘wow, het voelt goed’. Ik geloofde er echt in en stortte mezelf er volledig in. In het begin maakte het mij niet uit wat er zou gebeuren. Ik blijf liedjes schrijven, want daar hou ik van. Er zit sowieso geen druk achter en dat was zo fijn aan mijn eigen project. Nothing But Thieves is namelijk een intense baan, elke dag weer, waar we hard aan werken om succes te hebben. Dat is geweldig, maar echt intens. Voor Man-Made Sunshine doe ik het wanneer het goed voelt en bouw ik het langzaam op in plaats van de wereld proberen te veroveren. zoals met de band. Dat kan ik niet, want daar heb ik de mentale capaciteit niet voor. Ik hou van mijn beroep, maar in het leven draait het om gelukkig zijn. Voor mij is dat elke dag wakker worden en echt genieten van die dag. Man-Made Sunshine is niet gecreëerd om extra stress in mijn leven te brengen, dat is één ding wat zeker is (lacht)!”
De ep van Man-Made Sunshine (Conor Mason) is nu te beluisteren.
