Of Elvis Costello op 67-jarige leeftijd nog een beetje energie over heeft? Beluister de eerste vijf seconden van het nieuwe album The Boy Named If en het antwoord is duidelijk: een volmondige ‘ja’. Samen met zijn Imposters dendert het Britse icoon in volle vaart door het dertiental tracks.
Al sinds de jaren zeventig staat de naam van Costello gegrift in de rockannalen, maar dat weerhoudt de Brit er niet van om nog regelmatig muzikaal uit zijn slof te schieten. Sterker nog: de albums die Costello de laatste jaren uitbracht, behoren doodleuk tot zijn beste werk. The Boy Named If sluit daar moeiteloos bij aan. Costello is nog altijd een vat vol creativiteit en The Imposters – feitelijk Costello’s klassieke begeleidingsband The Attractions met Davey Faragher als bassist in plaats van Bruce Thomas – voegen zich zonder problemen in de pas van hun grote roerganger.
Opener Farewell, OK is een lekkere garagerocker die direct de toon zet voor The Boy Named If. ‘I’d thought you’d change/Get a little humble’, moppert Costello op een ex-geliefde. Farewell, OK bevat precies de boos-energieke toon die past bij het liefdesbreukthema van het nummer. Titeltrack The Boy Named If valt op door de originele compositie en de heerlijk vuige vocals. Die vuigheid komt ook op Magnificent Hurt naar voren, een nummer dat zo van Costello-klassieker This Year’s Model lijkt weggeplukt.
Met de combinatie van Paint The Red Rose Blue en Mistook Me For A Friend bevindt het hoogtepunt van The Boy Named If zich onmiskenbaar halverwege het album. De eerste is een aandoenlijke ballad gedragen door Costello’s hoorbaar ouder geworden, maar nog altijd prachtige stemgeluid. Mistook Me For A Friend biedt vooral ook aan The Imposters ruimte om alles uit de kast te halen. Knetterende ritmes veroorzaken een lawine aan energie. De David Bowie-achtige zangpartijen doen de rest van het werk. De jarenlange samenwerking tussen Costello en zijn bandleden betaalt zich uit.
The Boy Named If verliest slechts op enkele momenten zijn overtuigingskracht. Het orgel ratelt best lekker in Penelope Halfpenny, maar het nummer ‘stoempt’ wel heel ongepolijst naar het einde. Grote halen snel thuis. Tracks als What If I Can’t Give You Anything But Love? en My Most Beautiful Mistake zijn vooral tekstueel te voorspelbaar om onderscheidend te zijn. Het zijn kleine smetjes op een album dat toch vooral aanvoelt als een zegetocht.
Elvis Costello mag tientallen albums verder zijn, de sleet zit er nog lang niet op. The Boy Named If zit vol originele arrangementen, creatieve vondsten en levert nergens aan energie in. Als een fles goede wijn bevindt Costello zich op hogere leeftijd in een van de beste fases van zijn carrière. Met The Boy Named If hebben Costello en The Imposters gewoon weer een ijzersterke plaat aan het toch al zo imponerende oeuvre toegevoegd.
The Boy Named If van Elvis Costello & The Imposters verschijnt 14 januari.
