Nederlandse hiphop in volwassen vorm, dat is wat je krijgt op Schatgraven. Bijna volledig gestript van krachttermen en zonder lyrics als ‘Bij elke zin die ik zei, zei elk meisje gadver/Vrij logisch, de kots hing aan me lippen’, kan je nog steeds een sterke hiphopplaat maken. Dat bewijst Engel als hij je meeneemt op zijn avontuur. Op zoek naar schatten.
Engel – Schatgraven zo wordt het album officieel gepresenteerd. Maar het had net zo goed Engel & Vrienden – Schatgraven kunnen zijn. Wat vocals betreft, is hij namelijk alleen solo op opener Schatgraven en afsluiter Slotstuk te horen. Onder andere Paul de Munnik, Tim Knol, DiggyDex, Just en comedian René van Meurs hebben hun bijdrage(s). Niets ten nadele van de solokwaliteiten van Engel – want die zijn prima – maar zodra ‘zijn vrienden’ hun stem laten horen, geeft dat de nummers bijna zonder uitzondering een goede impuls. Die wisselwerking is namelijk de kracht van het album. Het maakt Schatgraven dynamisch, verrassend en afwisselend.
Dit geldt zowel bij up-tempotracks, zoals Hoe Durft Ie als op het prachtige, maar ingetogenere Breek. Sowieso zijn de nummers met de zowel pianospelende als zingende De Munnik (Breek en Licht, Camera, Actie) hoogtepunten op het album. Je merkt aan alles dat hij ruim 25 jaar ervaring heeft met het spelen in een duo. Beide nummers zitten tekstueel bovendien met leuke taalslimmigheidjes in elkaar. ‘Ik vond de liefde van m’n leven, maar zij vond van niet.’ ‘Zij wil dat ook/Al was het maar een fractie/Want nu speelt ze happy/Licht, camera, actie.’ Niet onterecht dat ze als singles vooruitgestuurd werden, al had Alle Ramen Open die rol misschien nog beter vervuld. Mogelijk dat ze onzeker waren over de gesproken solo van Van Meurs. Maar ondanks dat zijn inbreng even wennen is, is de ska-achtige track heel fijn om naar te luisteren.
Er zijn onvermijdelijk toch ook een paar gastartiesten, waarmee de samenwerking met Engel net iets minder overtuigend van de plaat afspat. Moordkuil is daar het beste voorbeeld van. Om te stellen dat ze tijdens het schatgraven echt in een moordkuil terecht zijn gekomen, gaat ver, maar het nummer valt een beetje uit de toon bij de rest van het album. Het is wat een track met wat meer puberallures, waar je weinig mee kan als je niet meer op school zit. Dat is op zich geen ramp, maar Schatgraven is verder een wat volwassener aangekleed project qua onderwerpen.
Het is fijn om te horen hoe mooi hiphop volwassen kan worden. Gecombineerd met tal van andere stijlen wordt Schatgraven een fijne zoektocht, waarbij Engel op een paar mooie toevoegingen voor zijn schatkamer is gestuit.
