De in 2013 overleden gitarist en singer songwriter J.J. Cale kan gerust tot een van de meest relaxte muzikanten ter wereld gerekend worden. De fraaie documentaire To Tulsa and back – On Tour with J. J. Cale uit 2005 geeft een mooie inkijk in het toerleven van de man die in hoog aanzien staat bij muzikanten zoals Eric Clapton en Neil Young. J.J. Cale wordt gezien als grondlegger van de Tulsa sound, genoemd naar de plaats waar hij opgroeide in Oklahoma (VS). Een onderkoelde mix van blues, country en rock met hier en daar wat jazz invloeden. Het laid-back gitaargeluid in combinatie met zijn gruizige en wat hese stem levert al decennia een uit duizenden herkenbare groove op.
Stay Around is de vijftiende studioplaat van Cale. Het album is samengesteld door Christine Lakeland, zijn vrouw en bandlid, samen met Cale’s oude vriend en tevens manager Mike Kappus. Zij kozen uit een grote hoeveelheid onuitgebracht materiaal vijftien nummers die de oneerbiedige term restmateriaal ruimschoots overstijgen. De constante kwaliteit in het oeuvre van J.J. Cale blijft ook hier moeiteloos gehandhaafd. Bij het beluisteren van Stay Around zie je onmiddellijk een onverstoorbare J.J. Cale die al fingerpicking gitaar spelend op een veranda zit, in de broeierige hitte van het zuiden van de VS. Hoogstwaarschijnlijk op een schommelstoel of een omgekeerd houten kistje. Hoewel het waarschijnlijker is dat hij in zijn studio aan het rommelen was; opvallend genoeg was hij nogal druk met allerlei technische snufjes die je niet gelijk associeert met het akoestische gitaargeluid.
De release van het album werd voorafgegaan door de singles Chasing You en de titeltrack. Beide nummers hebben liefde als centrale thema. Waar Chasing You het meer uptempo spectrum van Cale’s werk bestrijkt, duikt het rustigere Stay Around meteen de slaapkamer in. De teksten van Cale verbloemen weinig: ‘Let’s slip away / Away into the night / Let’s make love / ‘Til it feels just right.’ Ook op de rest van het album vind je meer van dit soort openhartige, directe teksten, die immer mooi contrasteren met de welhaast liefelijk klinkende slidegitaar.
Alle songs zijn door Cale zelf geschreven met uitzondering van het uptempo My Bay Blues, dat hij samen schreef met zijn vrouw. Maria is een nummer dat duidelijk Mexicaanse invloeden laat versmelten met de Tulsa sound. Ritmisch wat sneller en vooral door het getokkel op de gitaar zou het ook zo een nummer van Santana kunnen zijn. De afsluiter Don’t Call Me Joe is weer een sfeervolle, langzame track waarbij de teksten soms wat onnavolgbaar zijn. De voordracht en dictie van J.J. Cale laten je dat gelijk vergeten. De plaat wemelt van de fraaie composities die al even fraai gebracht worden.
Stay Around is een uitstekend album dat moeiteloos past in het rijtje van vele J.J. Cale klassiekers. De nummers geven een mooi overzicht van de verschillende stijlvarianten die hij de laatste decennia heeft bespeeld. Muzikaal wisselt het album tussen huis-tuin-en-keuken opnames die Cale voornamelijk zelf inspeelde en het vollere geluid wanneer de hele band aanwezig is. Ondanks die verschillen klinkt de plaat als een hechte eenheid, waar de gitaar en stem van Cale het leidend zijn. Muziek blijft altijd een kwestie van smaak, maar als je voor het geluid van J.J.Cale gevallen bent, blijkt op Stay Around wederom hoe verslavend zijn laid-back grooves zijn. Hopelijk delven Lakeland en Kappus in de toekomst nog vele onbekende pareltjes uit de archieven op.
