Na drie naamsveranderingen was het afgelopen Valentijnsdag dan eindelijk zo ver: een nieuw album van Kanye Omari West. The Life Of Pablo verscheen tegelijkertijd met zijn nieuwe kledingcollectie: Yeezy Season 3, in Madison Square Garden, en zoals gewoonlijk ging niks zonder slag of stoot bij West. De releaseparty verliep niet geheel vlekkeloos, en dagen voordat het album uitkwam werden er nog grote aanpassingen gedaan.
Een van die grote aanpassingen op het album is de openingstrack Ultralight Beam. Tot voor kort stond dat nummer niet eens op de tracklist. Dit soort aanpassingen zijn herkenbaar voor Kanye. Een ander voorbeeld is het eerste fragment van dat nummer, daarvoor wordt een Instagram-video van nog geen drie weken oud gebruikt. Het nummer zelf voelt als een gospelnummer dat onmisbaar op het album is. De feature van de tevens Chicago-native Chance The Rapper past perfect en dit is misschien wel Kanye’s beste openingstrack ooit. En dan moet je dus bedenken dat My Beautiful Dark Twisted Fantasy opende met Dark Fantasy.
De volgende track, Father Stretch My Hand pt. 1, is een belichaming van de contradicties waar je op dit album mee te maken krijgt. De sample voor de beat is van het gelijknamige nummer door T.L. Barret. En daar is op zich niks mis mee; Kanye staat erom bekend samples te gebruiken, iets dat hij al op zijn eerste album The College Drop Out deed. Nadat je ‘If young Metro don’t trust you, I’m gon shoot you’ hoort en de beat dropt is één ding duidelijk: Kanye is de perfecte crossover tussen oud en nieuw.
Op nummer vijf van het album klinkt het agressieve Feedback, een nummer dat uit zijn Yeezus-tijd lijkt te komen. Kanye is boos: dat was hij al, maar dat is hij nog steeds. Op Yeezus kregen we daar negen boze nummers voor terug. In een interview zei hij al dat dit album anders zou worden, en alhoewel er een stuk minder boze Kanye op dit album te vinden is, is hij er nog steeds:
“With all these gossiping, no-pussy-getting bloggers
Fashion show in Gotham, I need another costume
PETA’s mad cause I made a jacket outta possum
Awesome, Steve Jobs mixed with Steve Austin”
Het absolute hoogtepunt van het album is de duistere track FML. De track met het refrein van The Weeknd lijkt op een mix tussen iets dat op 808s & Heartbreak en MBDTF zou kunnen staan. The Weeknd levert een ijzersterke hook en de referenties die Kanye gebruikt zijn klassiek Kanye. Deze zelfreflecterende Yeezus hoor je tegenwoordig nauwelijks nog, terwijl dit misschien wel de beste is.
Een van de meest gehypte nummers van het album is Wolves. Oorspronkelijk was het een track met Vic Mensa en Sia, maar die zijn er op het laatste moment toch nog afgegooid. Nadat mensen daar weer over begonnen te klagen, meldde Yeezy op Twitter dat Wolves alsnog ‘gefixt’ zou worden. En daarom verscheen er een paar dagen geleden alsnog de andere versie.
Het probleem met Kanye is dat hij een slordige perfectionist is. Hij maakte ooit 50 verschillende remixes van Daft Punk’s Stronger totdat perfectie daar was, maar hij kreeg het vervolgens niet voor elkaar om zijn kledingcollectie op tijd af te hebben. The Life Of Pablo is hier een perfect voorbeeld van. Er staan momenten van genialiteit op, maar ook momenten waar je snel doorheen wilt. Als je door dit soort kleine gebreken heen luistert, heb je een geniaal album. Het is divers, onverwachts, en als je er een paar keer naar luistert wordt het met de keer interessanter, net als Kanye zelf.
