De nieuwe ep Speed, Sound, Lonely KV van Kurt Vile is vooral een ode. Een ode aan de countrymuziek die Vile heeft gevormd tot de muzikant die hij vandaag de dag is. En in het bijzonder een ode aan John Prine, de invloedrijke countryfolkartiest die begin april op 73-jarige leeftijd overleed als gevolg van het coronavirus. Vile doet zijn voorbeeld smaakvol eer aan.
John Prine is een naam die in Nederland niet al te veel bellen zal doen rinkelen, maar in de Verenigde Staten én onder talloze muzikanten is zijn naam als van een heilige. Bob Dylan, Johnny Cash, Roger Waters, Bonnie Raitt, Emmylou Harris, Jason Isbell, Dave Matthews en dus ook Vile. Stuk voor stuk roemen ze Prine als grootmeester van de countryfolk en als belangrijke bron van inspiratie. De invloed van Prine op Speed, Sound, Lonely KV wordt bijzonder concreet: twee nummers op de ep komen uit de pen van Prine en in How Lucky is hij zelfs nog te horen op gitaar en zang. Het is één van de laatste opnames voor zijn dood.
Speed Of The Sound Of Loneliness is het andere nummer dat door Prine is geschreven, oorspronkelijk uitgebracht in 1986 op het album German Afternoons. Vergeleken met het origineel heeft Vile het nummer vertaald naar zijn typische stijl, waarin een duidelijke rol is weggelegd voor de piano. De licht-galmende stem van Vile klinkt bijzonder helder en heeft in deze track wel wat weg van Neil Young. Met eerbied voor Prine heeft Vile Speed Of The Sound Of Loneliness op mooie wijze naar zijn hand gezet.
Met Dandelions en Pearls staan er ook twee tracks van Vile zelf op Speed, Sound, Lonely KV. Dat is een sterke keuze, want het bewijst hoe Vile zich in zijn eigen muziek laat inspireren door zijn voorbeelden, in het bijzonder Prine. Dandelions kent een lekker loom en melancholisch karakter. Pearls draagt iets meer energie met zich mee en versnelt een paar keer lekker door als Vile en zijn muzikanten in de instrumentale gedeeltes los mogen. Gone Girl completeert de ep. De cover van “Cowboy” Jack Clement is een degelijk countryplaatje, maar binnen het geheel het minst opvallend.
Uiteindelijk is How Lucky verreweg het meest indrukwekkend. De wat nonchalante stem van Vile en de meer breekbare vocalen van Prine kleuren mooi bij elkaar. Vile noemt zichzelf ‘een geluksvogel’ dat hij deze Prine-klassieker met zijn held mocht opnemen. En met de kennis van nu, met de COVID-pandemie en het overlijden van Prine als direct gevolg daarvan in het achterhoofd, krijgt de slotzin ‘how lucky can one man be’ een wel heel diepe lading.
Speed, Sound, Lonely KV is een sfeervolle countryfolkplaat waarin Kurt Vile het verleden en heden mooi bij elkaar brengt. Met de hulp van een aantal grote muzikanten – onder wie Dan Auerbach (The Black Keys), Bobby Wood en Pat McLaughlin – brengt Vile een fraaie ode aan het genre én de mensen die hem hebben gevormd tot de muzikant die hij is. John Prine is niet meer, maar dankzij artiesten als Vile zal zijn nalatenschap altijd aanwezig blijven.
