“I’ve never been crazy. I’m a very good girl, to be honest. I don’t do anything to hurt anybody.” Met deze quote probeert Leighton Meester haar rol in Gossip Girl goed te praten. Ze speelde daar Blair Waldorf, een enorme snobistische bitch die haar vrienden bedriegt om daar zelf beter van te worden. Maar dit was slechts een rol (in een vijf jaar lopende serie). Dat ze exact het tegenovergestelde is in het echte leven laat zie zien met dit album.
Tijdens en naast haar rol in Gossip Girl bleek ze al een zangtalent te hebben. Omdat ze zich in een goed wereldje bevond door de mega populaire serie kreeg ze een contract bij Universal Republic Records. Daar zette ze haar rol als it-girl voort, omdat ze daar erg goed in bleek te zijn. In de clips was ze zoals veel popzangeressen sensueel aan het dansen met net wat te weinig kleren aan. Ze nam een nummer op met Robin Thicke en de single met Cobra Starship, Good Girls Go Bad werd een enorme hit. Toch voelde dit voor haar niet goed.
“At every turn I wasn’t one-hundred percent convinced that I was happy doing that.” Laat ze in een interview met de Elle weten. Als je haar volgt op Instagram en Facebook zie je de kant van Leighton die nog veel aantrekkelijker is. Ze is eigenlijk heel normaal, leuk en spontaan. Eigenlijk is ze het leukste meisje van de klas en niet de populairste.
In 2010 laat Leighton voor het eerst de andere muzikale kant zien. Ze zingt met het country bandje Check In The Dark. Ze zingen en schrijven met elkaar. Ze trad wat op, maar haar acteer carrière bleef het belangrijkst. Pas in september 2014 laat Leighton weten dat er een debuutalbum aankomt. Een album die gaat over liefdesverdriet, ironie en liefde in het algemeen.
Lekker oppervlakkig zal je misschien denken. Maar dat valt toch mee. Dit album is zo ontzettend lekker om te luisteren dat je gaat twijfelen of Leighton wel de goede carrière keuze heeft gemaakt. Op het internet wordt haar stijl beschreven als de perfecte mix tussen Paolo Nutini en Lana Del Rey. Haar nummers variëren lekker en liggen goed in het gehoor, zijn heel gevoelig, maar niet op een vervelende manier.
Al met al lijkt dit de perfecte plaat voor in de auto. Als je door de uitgestrekte weilanden van Nederland rijdt en je het leven moet overdenken. Als je verliefd bent, als je je grote liefde nog niet hebt gevonden, als het net uit is met je geliefde. Leighton is echt niet meer de grote bitch, ze is nu de love doctor.
Het album begint met de single Heartstrings, een rustig en dromerig nummer om er even lekker in te komen. Helaas gebeurt dit ook bij het tweede nummer. Sterker nog, dit nummer is nog rustiger. Met slide gitaren is de liefde voor country te horen. Dan bij het derde nummer begint er een beetje vlot in te komen. Het gaat sneller en Leighton zet een iets rauwere stem op.
En dan ben je weer bij een rustig nummer. Nu is dit misschien omschreven als onrustig, maar dat is het dus niet. Qua sound moet je eigenlijk denken aan een minder overgeproduceerde versie van Lady Antebellum. Het klinkt veel echter en minder gemaakt om populair te worden. Leighton heeft er schijnbaar veel meer van zichzelf ingestopt en dat is heel mooi geworden.
Opvallend is hoe mooi melodisch sommige nummers zijn. Je hoort er de country in, maar dan zonder alle clichés, waar de country altijd zo vol mee zit. Vooral het nummer Entitled, het laatste nummer is erg goed. Veel melodie en gevoel. Je wordt er zo in meegevoerd en dat is zoals bij het hele album zeer fijn.
