Matt Simons – After The Landslide

Waardering

6

7

Hij had de voorbije jaren al flink wat succes met zijn singles, waaronder de wereldwijde monsterhit Catch & Release. In Nederland deed Matt Simons nog eens extra aan klantenbinding door een single op te nemen met Marco Borsato. Dat was een verrassende move, maar juist die verrassing is waar het op zijn derde album After The Landslide soms aan ontbreekt.

After The Landslide begint zoals je ergens al vreest. Met twee inwisselbare, overbekende popdeuntjes, die allebei iets weg hebben van gekende hits van de voorbije jaren. Vooral de aanhef van Open Up lijkt zo overgenomen van Don’t Let Me Down van The Chainsmokers en Daya. Zij het in een iets uitgeklede versie dan de knaller waarmee het dj-duo drie jaar geleden de wereld veroverde.

Gelukkig komt lang niet elke track voort uit een voorgekauwde popmachine. Sowieso is variatie niet het probleem op After The Landslide. Wel de mate van originele invulling die er aan die variatie gegeven is. De Amerikaan laat met enige regelmaat toch zijn originaliteit als songwriter naar voren komen. Voor het eerst gebeurt dat op Summer With You en ook zijn singles Amy’s Song en het uitbundigere We Can Do Better hebben een eigen smoel die voor kleur op de wangen zorgt. De titeltrack – met louter pianobegeleiding – mag er eveneens wezen en op het soulvolle It’s You laat hij vocaal de beste kant van zich horen.

De songwriter houdt het helaas allemaal zeer afstandelijk en stopt vrijwel niks persoonlijks in zijn album. Zoals Simons zelf liet weten in een interview met Metro vindt hij zijn eigen leven niet interessant genoeg om over te schrijven. Hij omschrijft zijn bestaan als comfortabel en veilig. Zonder excessen, rock-’n-roll en heroïne. Nou is het echt niet de bedoeling om hem de drugs in te praten, maar iets meer vertellen vanuit eigen belevingswereld zou helpen om het album een diepere laag te geven. Bovendien plaatst deze kennis Open Up alleen maar in een opmerkelijk perspectief. Hierin vraagt Simons zijn geliefde juist om zich aan hem open te stellen. ‘Come on and open up, open up my love/Why don’t you tell me what’s really on your mind?’ Zou hij stiekem zijn eigen geliefde zijn die het niet lukt om iets over zichzelf ten toon te spreiden?

Voor een man met een saai leven maakt Simons fraaie muziek, maar speelt hij het zoals verwacht nog iets te vaak op veilig. Daar gelden het – ondanks een featuring van Betty Who – doodsaaie Dust en het popclichérijke Champagne Tears als perfecte voorbeelden van. Wie gewoon op zoek is naar lekkere muziek, zal met After The Landslide prima bediend worden. Maar als je iets meer de diepte in wil, is het een plaat om lekker aan je voorbij te laten gaan.