Je kon afgelopen jaar de harten van de Directioners bijna horen breken. Zayn Malik verliet de band en de overige vier kondigden aan dat ze in 2016 een lange break nemen. Toch gooit de boyband er nog één albumpje uit. Made In The A.M. is het album dat de fans zoet moet houden voor een hele lange tijd.
Het valt gelijk op dat dit niet meer dezelfde jongens van What Makes You Beautiful zijn. De nummers op het album zijn iets gecompliceerder. Het is minder pop dan voorgaande albums, de boyband lijkt de rust hebben gevonden. Toch gaat de meerderheid nog over de liefde en hoe perfect het meisje, het onderwerp van het nummer, wel niet is. Af en toe lijkt het een beetje gedwongen, alsof de band weet dat deze nummers harten laten smelten en daarom niets anders durft te zingen.
De verandering zit hem dus vooral in de sound. Waar de Britten eerst toch vooral catchy refreintjes het belangrijkst leken te vinden, proberen ze nu af en toe wat anders uit. Helaas pakt dit niet altijd heel goed uit: in Never Enough is door de muziek heen een geluid te horen dat het best omschreven kan worden als iemand die een flinke stomp in zijn buik krijgt. De band lijkt een beetje een rocksfeer op te zoeken, vooral door af en toe een willekeurige ‘COME ON!’ door het nummer heen te gooien. Het werkt niet, helaas.
Toch is zeker niet alle verandering slecht. End Of The Day is verfrissend. Het is nog steeds op en top pop, maar dan wel met een kleine twist. Het nummer heeft een minder geproduceerd gevoel. Er zit een abrupte verandering tussen refrein en couplet, die het net even interessanter maakt. Op het eind komt er zelfs een scheurende elektrische gitaar aan het nummer te pas.
Eigenlijk heeft het hele album een persoonlijke, akoestische sfeer. De nummers zijn minder gladgestreken. Veel nummers hebben klappen of een akoestische gitaar. Het lijkt of de boyband iets ruiger wil overkomen. Niet meer de gelikte popnummers van een paar jaar geleden, maar volwassenere nummers die verschillende sounds hebben.
Misschien zijn de bandleden door het vertrek van Zayn opzoek gegaan naar hun identiteit. Het lijkt erop dat ze deze nog niet helemaal hebben gevonden. Op Made In The A.M. is vooral veel geëxperimenteerd, wat soms tot een verrassend nummer leidt, maar ook af en toe tot een misser. Het is in ieder geval duidelijk dat de jongens volwassen aan het worden zijn. Het wordt interessant wat één of twee jaar pauze kan doen voor One Direction.
