Als gevolg van slapeloosheid begon Adam Young met het maken van muziek in zijn ouders’ kelder. Adam Young kennen we misschien beter als de man die in 2008 het muziekproject Owl City begon. Dat populair werd door promotie op zijn MySpace pagina.
Het is alweer een aantal jaren geleden dat Owl City de hit scoorde met het nummer ‘Fireflies’. Nu zijn ze terug met een nieuw album : Ultraviolet. Een album met welgeteld vier nummers. Erg vernieuwend is het helaas niet te noemen. Voordat Young begon aan dit album schrijven besloot hij terug te keren naar zijn roots. Hij keerde terug naar zijn geboorteplaats om daar het album Ultraviolet te schrijven.
Het album bestaat maar uit vier nummers, misschien is dat ook maar goed. Want ik kan niet zeggen dat het album prettig weg luistert of de luisteraar iets nieuws bied. Het is zo jong en luchtig dat ik soms het gevoel had een soundtrack van een Disney film te luisteren,dat of een album van Justin Bieber. Jammer, want ‘Fireflies’ is toch een pakkend en ontroerend nummer. Ook het eerste album Maybe I’m Dreaming klonk behoorlijk vernieuwend. Maar na vier albums van hetzelfde, begin het een beetje te vermoeien. Het lijkt enigszins geforceerd, bang om te experimenteren of nieuwe richtingen in te slaan.
Er is veel te zeggen voor Young als zanger en multi instrumentalist. Het is knap om helemaal alleen architect te zijn van een muzikaal project, en er zijn dan ook niet veel die dat aankunnen.
Zelf noemt Young elektronische muziek en disco als grootste invloeden. New Wave is ook aanwezig, de muziek is erg modern en swingend met een soms een vleugje melancholiek. De simplisme van de akkoorden laat het neigen naar pop. Kortom; Kenmerkend voor de muziek van nu. Luchtig simpel, en barstend van de commercie. Jammer dat het album faalt te verrassen en barst van de clichématige songs. Maar misschien ben ik ook wel een beetje te hard, het zijn leuke dansbare nummers voor een leuke zomeravond, maar meer dan dat kun je het zeker niet noemen.
