Pop Smoke – Faith

Waardering

4

5

De rapwereld heeft de afgelopen jaren flink wat tikken moeten verwerken. In een mum van tijd verloor het genre drie beoogde kroonprinsen in XXXTentacion, Juice WRLD en Pop Smoke. De laatstgenoemde overleed vorig jaar na een gewelddadige overval. Kort na zijn dood dropte zijn label het succesvolle debuutalbum Shoot for the Stars, Aim for the Moon en nu een jaar later komt ook Faith uit. Een plaat die nog maar eens bewijst dat een post-mortum album niet altijd een goed idee is.

Als je een blik werpt op de tracklist vallen twee dingen op: twintig tracks en eenentwintig features. Dit staat in schril contrast met de albumcover. Faith, dat ooit werd aangekondigd als een self-titled, heeft een close-up portret van Pop Smoke als cover. Toch voelt het album,door alle bijdragen, zelden persoonlijk. Als luisteraar kun je je meermaals afvragen welke tracks überhaupt het album hadden gehaald als Pop Smoke nog in leven was. De focus lijkt tijdens het samenstellen van Faith vooral gelegen te hebben op het binnen hengelen van zoveel mogelijk grote namen en wat minder op een eerbetoon aan Pop Smoke zelf.

Tell The Vision met Kanye West en Pusha T is zo’n track. Op papier is een droomsamenwerking, maar in de realiteit vooral een lokkertje. Deze track blijkt een weggooiertje van Kanye’s geschrapte album Donda en klinkt ook zo. Met slechts tweeëntwintig woorden is Wests bijdrage miniem en de verse van Pusha T blijkt last minute te zijn toegevoegd. Hij rapt ‘Look, Tyler got the album of the year, for now/ But Pop about to drop/I see the platinum in the clouds’. Dit zijn woorden over een album dat nog geen maand oud is.

Het volledige album gaat op deze voet verder. Namen als Pharrell, Rick Ross en Kid Cudi zou elke artiest aan zijn album willen toevoegen, maar voegen weinig toe aan het geluid van Pop Smoke. Het zijn juist de solotracks als Beat The Speaker en Coupe waarin de rapper volledig op z’n gemak en als zichzelf klinkt.

Het dieptepunt van het album blijkt Demeanor, een samenwerking met superster Dua Lipa. Pop Smoke lijkt niet te rappen op de beat die onder zijn vocalen is toegevoegd en zijn zang doet het nummer weinig goed. De toevoeging van Dua Lipa voelt uiteindelijk onnodig. De zangeres doet wat we gewend van haar zijn, maar het voelt meer als routinewerk. Het gebrek aan chemie is wat van dit nummer een mislukking maakt.

Ironisch genoeg sluit Pop Smoke het album af op Merci Beaucoup af met de woorden: ‘Be in control of your own shit / of your own creations. / Know what I’m sayin’? / Like be a creator’. Woorden die na het beluisteren van Faith bijna pijn doen. Het talent van Pop Smoke spat er meermaals vanaf, maar het album roept eerder vragen op dan dat het voelt als een afsluiter van zijn te vroeg onderbroken carrière. Hoe groot had Pop Smoke kunnen worden als hij zelf de creatieve touwtjes in handen had? We zullen het helaas nooit weten.