Rose Gray – Louder, Please

Rose Gray - Louder, Please
Rose Gray - Louder, Please

Waardering

9

8

Schreeuwend op de cover van haar nieuwe album staat de Britse zangeres Rose Gray. Louder, Please is een album vol met danstracks, en daardoor niet veel anders dan we van de Britse gewend zijn. Zin in een feestje? Zet Louder, Please op en laat het feest beginnen!

De titeltrack van Louder, Please is gelijk ook de afsluiter. Dat het bedoeld was als afsluiter, is ook duidelijk te horen. Het is rustiger dan de rest van Louder, Please, maar toch past het nog goed bij de vibe. Dit maakt het een goede afsluiter, het past bij de rest, maar rond het album toch duidelijk af. 

Als je het album op repeat hebt (wat zeker zal gebeuren), komt na de afsluiter weer het openingsnummer. Damn leidt het album in, met gelijk een duidelijk beeld van wat er te verwachten valt. Net als de tracks die volgen, voelt het alsof je op een feestje bent. 

Het lijkt de bedoeling van de zangeres dat het voelt alsof de luisteraar op een feestje is, met de track Party People. De titel zelf zegt al genoeg, maar ook de beat en de teksten maken duidelijk dat het over een feestje gaat. De beat onder de teksten is makkelijk om op te dansen en daardoor het perfecte feestnummer. Nog zo een perfect feestnummer is Switch. Weer met een beat, maar deze keer zit er wat meer variatie in. Het start met een kort pianostuk, wat de switch naar de beat interessant houdt. Het nummer is dus verre van saai.

Ook Free is een nummer waar je niet snel moe van zult worden. Het is een vrolijk lied dat viert dat het beste in het leven gratis is. Voorbeelden die ze hiervoor geeft zijn watervallen, liefde en ademen. Een mooi lied om dansend het leven te vieren. Dansen en het leven vieren kan op bijna elk nummer van Rose Gray, zo ook op het net wat rustigere nummer Tectonic. De track heeft tijdens het refrein een beat, maar in de coupletten is het net wat rustiger. Dit is anders dan de andere tracks, maar toch valt Tectonic er niet buiten.

Nog een track die net wat anders is dan de rest is Angel Of Satisfaction. Dit komt door het intro: het nummer start met wat klinkt als de viool, waarna het overgaat in de partybeat die steeds terugkomt op de tracks. In het liedje zingt ze over engelen en iets hemels, wat de intro van het nummer verklaart. 

Dat het een feest-/dansalbum is, is al duidelijk. Dit wordt ook weer bevestigd in Just Two, met teksten als ‘Dance, drum, love, run’ en ‘Battle of the dance floor’. Wederom heeft dit nummer een leuke en opvallende beat om op te dansen. Ook Hackney Wick heeft een opvallende beat. Het start met een beat zonder intro, waarna er langzaam een strumming in komt. In de track wordt er minder gezongen en meer gesproken. Rose Gray vertelt een verhaal over een feestje. Dit doet ze op een leuke, unieke en interessante manier.

First heeft minder verhalende teksten, met de ‘post-chorus’: ‘Da-da-da, da-da-da-da-da-da, da-da-da-da-da’. Dit zijn niet de enige teksten, maar wel de vrolijkste en meest energieke van de track. Ook First is een goede en energieke danstrack.

Er staan meerdere energieke nummers op Louder, Please. Neem bijvoorbeeld Wet & Wild. Er gebeurt veel in de track: de teksten gaan snel en de beat is heel druk. Ook deze track past perfect bij de rest. Ook in Everything Changes (But I Won’t) gebeurt er veel, met een intro wat lijkt op het geluid van een soort video-game. De teksten van het liedje zijn wat simpel, maar de beat is heel interessant en uniek, wat het toch een goed nummer maakt. 

Stilzitten tijdens Louder, Please is bijna onmogelijk, wat het een goed feest- en dansalbum maakt. Alle tracks hebben eigen en unieke beats, maar toch is Louder, Please een mooi geheel.