In een continu veranderende wereld is het fijn als er ook wat hetzelfde blijft. Een van de weinige dingen die altijd constant lijkt te zijn, is de muziek van Stereophonics. Het elfde studioalbum Kind van de Welshe band klinkt – zij het wat uitgekleed – uiterst vertrouwd in de oren.
Dat komt met name door Kelly Jones. De kenmerkende stem van de frontman pluk je er zo makkelijk uit, dat je er geen seconde over hoeft te twijfelen met wie je te maken hebt. Zijn rauwe stem flirt met iets licht rasperigs en dat komt op Kind extra tot uiting, omdat Stereophonics meer dan ooit naar de ballads toe leunt. Kind opent met I Just Wanted The Goods nog in een hoog tempo, maar daarna komen voornamelijk de ‘kampvuurliedjes’.
Er is duidelijk meer gekozen voor sterke en diepgaandere songwriting dan voor muzikale uitspattingen. Zo gaat Fly Like An Eagle over jezelf durven ontdekken. Een persoonlijke track, waarmee Kelly zijn dochter wil aanmoedigen om haar seksualiteit te ontdekken. Een probleem waar ze in het dagelijks leven tegenaan loopt. ‘Something feels missing something ain’t right/Remember first kissing my heart felt white.’
Heel veel op Kind is gebouwd rondom de (akoestische) gitaar. Nog meer dan het normaal al het geval is. Dat ligt natuurlijk aan de vele ballads, maar ook bij de snellere nummers is dit vaak het geval. Zo is het heerlijke Bust This Town, dat die typische, heerlijke Stereophonics-sound heeft, meer gitaargericht dan je gewend bent van de oudere albums. De drums sluipen voorzichtig mee op de achtergrond, maar prikken nooit door. Op een aantal van de liedjes blijven de kwaliteiten van Jamie Morrisson helemaal onbenut, wat best jammer is. Als ze de setlist voor hun komende tournee gunstig opstellen, kan Morrisson tijdens de show in de AFAS Life in alle rust even de Arenaboulevard op om ergens een patatje te scoren. Het liefst met een lekkere klodder saus.
Want daar ontbreekt het op Kind aan. Saus om extra smaak mee te geven. Hoewel Kind een constant en goed album is, waren de uitspattingen en de pareltjes op de wisselvallerige voorgangers Keep The Village Alive en Scream Above The Sounds meer beklijvend. Want behalve dat er meer voor de boodschap dan voor de verpakking is gekozen, is het ook erg op safe spelen wat Stereophonics doet.
