The 1975 is met een blend van pop, rock en alternative uitgegroeid tot een van de grootste bands van de 21e eeuw. In de aanloop naar het nieuwe album heeft The 1975 vijf succesvolle singles geteased. Hoewel de meeste singles succesvol waren, liep de kwaliteit flink uiteen.
Het album opent met een kort spoken word nummer, waarbij zoveel autotune gebruikt is dat het nauwelijks verstaanbaar is. Toch is dit enigszins veelbelovend, de vocalen klinken namelijk net als een krachtige synthesizer. Dit gaat over naar de singles Give Yourself A Try met hele wilde synthesizers en TOOTIMETOOTIMETOOTIME. Waar Give Yourself A Try een onrustige en wilde luisterervaring is, is TOOTIMETOOTIMETOOTIME veel te clean en voorspelbaar.
Het album geeft weer hoop vanaf de experimentele vierde track. Deze track laat zien dat de experimentele kant van The 1975 ook goed kan uitpakken. Op Love It If We Made It zingt leadzanger Matthew Haley vol passie over relevante onderwerpen. Na deze luide krachtige single, ben je als luisteraar toe aan wat rust. Dit moment van rust wordt gegeven door de band in de vorm van Be My Mistake. Een heerlijk akoestisch nummertje dat je op kan zetten, terwijl je je handen opwarmt bij de open haard. Zo ook het daaropvolgende nummer met een gebalanceerde productie. In tegenstelling tot de eerste nummers heeft deze single een goede balans tussen experimenteel/druk en clean/rustig.
Na deze adempauze daalt het niveau weer drastisch met het slechtste nummer op het album en een aparte spoken word die doet denken aan Radiohead’s Fitter Happier. Voordat we aankomen bij de beste track is er nog een ballade met veel potentieel die wordt verpest door dezelfde synthesizers gebruikt op Give Yourself A Try. De spraakmakende single It’s Not Living (If It’s Not With You) belichaamt alles dat The 1975 leuk maakt. Deze track kan alle criteria afvinken voor een potentiële hit.Een catchy refrein, lieve songteksten, strakke productie en de beste vocalen van Matthew Haley op het album en laten we eerlijk zijn dat zou een welkome afwisseling op de billboards zijn.
Het laatste deel van de album zijn vier rustige en vaak akoestische nummers met een epische groteske afsluiter. Mine is het duidelijke hoogtepunt met jazzy instrumenten en een heerlijk kalme vibe. Dit staat in groot contrast tot de eerdere popnummers met heftige synthesizers. Hoewel dit normaliter niet de aantrekkingskracht van The 1975 is, doen ze het bijzonder goed in deze stijl. De songtekst op deze ballades zijn zon nu en dan voorspelbare liefdesliedjes, maar dat doet weinig af aan hoe fijn en zacht de muziek is. Ook al zijn deze nummers individueel wel sterk, het timbre van de vocalen is echter niet interessant genoeg om al deze nummers te dragen.
Al met al zit A Brief Inquiry Into Online Relationships vol met pareltjes voor ieder wat wils. Het is alleen jammer dat The 1975 niet aan een idee of een stijl kan vasthouden en elk idee dat ze hebben willen proberen. Dit resulteert in gemengde resultaten en dus niet een album dat je kan opzetten als album maar wel met tracks die je toe kan voegen aan je afspeellijsten. Misschien in een toekomstig album vindt The 1975 de juiste balans, want potentie is er zeker, maar voor nu is het wachten op hun meesterwerk.
