The 1975 – Being Funny In A Foreign Language

Waardering

5

Omdat de naam The 1975 terug wijst naar de seventies, heb je de neiging om naar invloeden te zoeken van bijvoorbeeld bands als Pink Floyd, Genesis en Supertramp. Toch is hun alternatieve rock gevoelsmatig meer geïnspireerd op de eighties en denk je eerder aan bands als Duran Duran, Ultravox en het meer recentere geluid van Keane en Snow Patrol. In het huidige digitale tijdperk, waarin je al gauw denkt dat iedereen de muziek van elkaar kopieert, heeft de band een geheel eigen sound ontwikkeld die zeker niet verkeerd is. Eerdere albums zijn stuk voor stuk veelzijdige werkjes met uitzonderlijke zijstappen naar allerlei genres. Aansluitend op de single I’m in Love With You lanceert The 1975 nu zijn nieuwste album Being Funny In A Foreign Language.

Grappig aspect is dat alle albums openen met het nummer The 1975, wat toch iedere keer weer anders is. Leuk voor de die-hard fans, maar lastig met het ordenen van de muziek in je playlist. Het pianootje aan het begin doet je meteen denken aan Snow Patrol of Coldplay, maar het nummer neemt een andere wending en probeert in een filmachtig decor via een tijdtunnel terug te gaan naar de seventies. Het roept prachtige beelden op, maar de effecten zitten onder de toetsen en houden het nummer in het digitale nu.

Eigenlijk geldt dat ook voor de nummers Happiness, Looking For Somebody To Love, Oh Caroline, I’m In Love With You en Wintering. Alle nummers hangen op de geweldige melodieuze funky baslijntjes van Ross McDonald, maar zijn verder aangekleed met veel effecten van onder de toetsen en het digitaal aangepaste stemgeluid van Matthew Healey. De leadguitar is ver naar achteren geduwd en de ritmesectie draagt de nummers.

De ballads All I Need To Hear, Human Too en When We Are Together laten horen dat de band ook veel soul in huis heeft. Daarbij springt het arrangement met een viool in laatstgenoemde nummer er mooi uit en geeft het een bijzonder Keltisch tintje.

In Part Of The Band zit een break waarmee je kunt horen dat The 1975 wel degelijk wat meer kan met ritmewisselingen in een nummer. About You hangt tussen de ballads en de uptemponummers in. Jammer genoeg is de stem te ver naar achteren geduwd en overheerst het toetsenwerk, wat andermaal een erg vlak nummer oplevert.

Being Funny In A Foreign Language is in vergelijking met voorgaande werkjes van The 1975 een stuk vluchtiger. Het blijft een beetje hangen in de funkrock en haalt niet uit naar bijvoorbeeld stevige rock met een scheurende gitaar of een mooie akoestische ballad, waar de zang centraal staat. Alles wordt afgedekt met digitale effecten en teveel naar één niveau getrokken. Solo’s om een tekst te ondersteunen hoor je amper of zijn heel vlak aanwezig. Dat is jammer, want voorgaande albums hebben bewezen dat The 1975 veel meer in huis heeft en in staat is zich verstaanbaar te maken in meerdere vreemde muzikale talen.