The Besnard Lakes is zo’n band die albums nog als kunstvorm behandelt. Het Canadese vijftal verkiest een intense luisterervaring boven hits en zet vooral de luisteraar aan het werk om de muziek naar eigen gevoel te interpreteren. Het nieuwe album The Besnard Lakes Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings geeft veel stof tot nadenken.
De lange titel verraadt de volle porties die door The Besnard Lakes worden geserveerd. Verspreid over negen nummers klinkt ruim zeventig minuten aan muziek, waarbij slotnummer Last Of The Great Thunderstorm Warnings met net geen achttien minuten het grootste aandeel heeft. Een andere koers dan de vorige plaat A Coliseum Complex Museum (2016), waarop kortere en toegankelijkere nummers stonden. Dat lag vooral aan platenmaatschappij Jagjaguwar, die hoopte wat meer mainstreampubliek te bereiken. Nu de Canadese band in goed overleg Jagjaguwar heeft verlaten, laat het vijftal op …Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings alle hoop op een hit varen. En eerlijk is eerlijk: zonder commercie-rem klinken The Besnard Lakes toch het best.
Op de dubbel-lp staat de dood centraal. Een heus conceptalbum dus, met het overlijden van de vader van frontman Jace Lasek als ‘aanstichter’. In een interview met Nieuweplaat vertelt Lasek dat het maandenlange stervensproces van zijn vader de meest psychedelische ervaring uit zijn leven was. Het mag dus geen verrassing heten dat hazy, psychedelische klanken …Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings domineren.
Opener Blackstrap werkt vanuit een onheilspellend begin laagje voor laagje toe naar de fraaie tweede helft, waarin een overgaande telefoon (als symbool voor het ‘slechtnieuwsgesprek’) haast onopvallend in de muziek is verwerkt. Met Raindrops volgt direct een hypnotiserend rustmoment vol shoegaze-invloeden, prachtige vocalen en – voor de oplettende luisteraar – verwijzingen naar Mark Hollis, de overleden frontman van Talk Talk en een grote inspiratiebron van de band.
The Besnard Lakes waren nooit vies van droevig stemmende muziek, maar op …Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings maakt de band misschien wel meer indruk dan ooit. Zeker ook omdat de Canadezen het persoonlijke niet schuwen. Christmas Can Wait is een fraai eerbetoon aan Laseks vader, met een Pink Floyd-achtig middenstuk dat voor een onheilspellende spanning zorgt. The Dark Side Of Paradise is een donker liefdesliedje van Lasek aan zijn vrouw én bandgenoot Olga Goreas, waarin de frontman duidelijk maakt te vrezen voor de dag dat één van hen overlijdt en de ander alleen verder moet. Gezelliger wordt het er niet op met The Besnard Lakes, intrigeren doet de band des te meer.
Na zesenhalve minuut in slotnummer Last Of The Great Thunderstorm Warnings heeft de band voldoende verteld. Het tien minuten durende restant – waarin naast de stormachtige klanken weinig meer gebeurt – is bedoeld als reflectiemoment voor de luisteraar. Nog even in het moment blijven en nadenken over het leven, de dood en wat er dan ook daarna komt. De band vraagt zo het nodige van zijn publiek, maar dat levert ook een bijzondere luisterervaring op. The Besnard Lakes Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings is het meest consistente album van de Canadezen tot nu toe. Hypnotiserend waar het kan, krachtig waar het moet. Mocht het hiernamaals klinken als The Besnard Lakes, kan er met recht van een hemel worden gesproken.
