Denk je aan The Cure, dan denk je aan somberte, melancholie, maar ook aan prachtige songs. En, we verklappen het maar vast, daar staat Songs Of A Lost World weer vol mee. Twee singles werden al als smakelijk voorproefje voorgeschoteld, A Fragile Thing en Alone
Het is absoluut niet te horen dan we met een band te maken hebben die al bijna een halve eeuw bestaat. Songs Of A Lost World is een uiterst rijk geproduceerde plaat geworden. Op het eerste gehoor zelfs wat té rijk want er is vrijwel geen gaatje te vinden in de dikke mist van geluid, en dat is even wennen. Maar het goede nieuws is dat het bij nadere beluistering inderdaad snel went.
Op een aantal nummers duurt het tot minimaal halverwege voordat Smith invalt. Zo ook in het vet aangezette, zonder meer meeslepende, en maar liefst 10 minuten durende Endsong. Met solerende gitaren over drums die van begin tot eind exact hetzelfde ritme aanhouden. Een hypnotiserend meesterwerk. Maar dan zijn we al aan het eind van Songs Of A Lost World aanbeland.
Het album opent met Alone waarop Robert Smith meteen zijn state-of-mind prijsgeeft: ‘And here is to love, to all the love / Falling out of our lives / Hopes and dreams are gone’ en dat met zijn kenmerkende dramatische voordracht. Huilende violen maken het niet vrolijker. Je zou meteen naar de fles grijpen, ware het niet dat er veel schoonheid in het nummer schuilt; het is bijna een symfonie. And Nothing Is Forever grijpt je vervolgens helemaal bij de strot met ontroerende zinnen als ‘If you promise you’ll be with me in the end’. Songs Of A Lost World gaat, het zal niemand verbazen die iets meegekregen heeft van de recentere jaren van het privéleven van Robert Smit met volop verlies in de familie, over de dood, verlies en ouder worden.
Warsong is een loodzware track, waarin Smith het einde der tijden lijkt aan te kondigen, zo somber als het klinkt: ‘I want your death, you want my life […] For we are born to war’
I Can Never Say Goodbye zou je met wat goede wil een rustpuntje kunnen noemen, ondanks de zware baspartij van oudgediende Simon Gallup en ondanks de bezwerende gitaarsolo, maar af en toe leunt het nummer op gevoelig pianospel.
The Cure mag dan inmiddels op een kat met zeven levens lijken, ondanks deze opgefriste sound blijft de band zeer herkenbaar als zijnde “The Cure”.
Songs Of A Lost World is een soundtrack van het leven, net zoveel als dat het van de dood is.
