Van de titel Best Day Of My Life zou je een optimistische plaat verwachten, maar niet is minder waar. De vijfde plaat van Britse singer-songwriter Tom Odell is een bitterzoete toevoeging aan zijn discografie.
Odell heeft ervoor gekozen om met dit album geen bombastische liefdesballads te produceren. Met dit nieuwe album wil de zanger bewijzen dat ‘less is more’. Hij kiest daarom voor simpele instrumentatie, enkel zijn stem begeleid door een piano, met wat hulp van autotune hier en daar. Het minimalisme is ook weer terug te zien in de duur van de plaat: nog geen 30 minuten.
Opener en titletrack Best Day Of My Life begint met een bewerkt pianodeuntje en Odell die emotioneel zingt over de beste dag van zijn leven: “I think today is the best day of my life / Yesterday all I wanted to do was die / Right now I’m happy to be alive.” Oftewel, die tijden nadat je een periode van verdriet hebt gehad, die overgaat naar vreugde. Je weet dat het verdriet weer terugkomt, maar toch geniet je dat je nu nog leeft.
Dat sentiment blijft met Sad Anymore, waarin hij de strijd aangaat om zijn depressie te overwinnen. Een angstaanjagend nummer met een koor dat het nummer nog een tikkeltje emotie geeft. Soortgelijke nummers zijn Just Another Thing We Don’t Talk About en Flying ?), over zijn onderdrukte gevoelens en zware depressie
Odell voelt zich iets vrijer en optimistischer in Giving A Fuck, hoewel het nummer wat zwaarder klinkt, maar in het nummer laat hij al de kritiek die hij door de jaren heen heeft gekregen aan zich voorbij gaan. Met Smiling All The Way Back Home krijgen we toch een afsluitende ode aan de liefde. Na alle depressies en angsten heeft Odell een nieuwe liefde gevonden.
Dit album bewijst dat Odell een meester is in het schrijven van een pianoballad. De plaat is rauw en openhartig, alsof je door zijn emoties heen reist. Daarnaast bewijst hij dat less inderdaad more is. Soms vertelt minder instrumentatie en geluid veel meer. Toch is de productie hier een daar wat klunzig en voelt het gebruik van autotune alsof het hier niet thuishoort. Hij speelt veel met tegenstrijdigheden, bijvoorbeeld een nummer zoals Flying ?) een smile emoji geven terwijl het over een zware depressie gaat. Deze plaat laat duidelijk zien dat niet alleen zijn pianotalenten, maar ook zijn zang- en schrijftalenten alleen maar gegroeid zijn.
