Tramhaus – Rotterdam

Rotterdam

Waardering

8

Soms hoor je muziek en is het best logisch te bedenken uit welke regio die artiest komt. Zo past er bij een stad als Rotterdam niks beter dan de rauwe postpunk van Tramhaus. Punk leent zich daarnaast ook ideaal voor een doe-het-zelf aanpak. Iets wat de band ter harte nam doordat de meeste bandleden niet allemaal begaafd waren in hun instrument vóór het ontstaan van de band. Geen reden tot zorgen, want uit dat gepriegel (of gebeuk) met die instrumenten komt iets bijzonder creatiefs.

De groep bezingt van alles wat hen tegen de borst stuit en de teksten zijn vaak politiek geëngageerd. Het eerdere Karen Is A Punk gaf dat al aan, door te verhalen over dat vervelende familielid dat opeens wel iets te melden heeft over de politiek. Op Rotterdam is het met name Make It Happen dat die plek tekstueel inneemt. Al als single uitgebracht in de zomer, leidt de track deze nieuwe ep perfect in. Een doordenderende, maar bijna dansbare beat vormt de basis van het nummer, terwijl de tekst een aanklacht vormt op het beleid van Rotterdam. De slogan Make It Happen draait om het karakter van de stad: samenwerking en opbouwen. Daar komt echter maar weinig van terecht qua beleid in de bruisende popscene van de stad volgens de groep.

Op Amour Amour knalt de sound van Tramhaus echt uit de speakers. Opvallend zijn ook hier de achtergrondvocalen die het stuk extra power en een rauw randje meegeven. Na ieder refrein treedt de gitaar met harde akkoorden op de voorgrond. Halverwege is er zelfs ruimte voor een gitaarsolo.

De productie is niet gladgetrokken, wat echte commercie in de weg kan staan. Dat heeft de groep echter geen windeieren gelegd, omdat menig muziekmedium ze al heeft omarmd. Bij een sound als deze horen natuurlijk ook geen mooie synthlijntjes en heldere drumcomputers. Op Marwan is dat duidelijk te horen. Beginnend met een rechttoe-rechtaan gitaarlijn, valt op dat de zang niet op de voorgrond staat gemixt. Pas op het einde als zanger Lukas Jansen alle registers opentrekt, komt hij boven de instrumenten uit. Op dat moment zijn je oren al verschroeid, en dan moet afsluiter Seduction, Destruction nog komen. Lucht om op adem te komen is er niet bij, want er wordt door de groep hard doorgeramd.

Punkartiesten schoppen wel vaker ergens tegenaan, maar het gebeurt op deze nieuwe ep Rotterdam wel met een doordachte reden. Daarnaast zullen de meters in de studio geregeld in het rood hebben gelopen. Mooie muziek is het niet, maar het schuurt en het wringt. En dat is precies wat Tramhaus hoopt te bereiken.