Je ziet het zelden: artiesten die drie jaar lang singles releasen voordat het daadwerkelijke album verschijnt. Is het momentum dan niet allang vervlogen? Within Temptation kan het zich allemaal permitteren. Het zware werk zit erop. De fanbase staat, tegen de discografie zeggen we ‘u’ en de spotlights schijnen voor eeuwig. Maar rustig achteroverleunen is er niet bij op het nieuwe album Bleed Out.
De leadsingle van Bleed Out dateert alweer van mei 2020. Na Entertain You verschenen er door de jaren heen nóg zes singles. Weinigen zullen het nieuwe album draaien voor het verrassingseffect. Within Temptation is toch gehaaid genoeg om het album te openen met een verse kracht. We Go To War start net zo onheilspellend als de titel van de song doet vermoeden. Dreigende tonen, een kerkklok die slaat en dan die explosie aan dreunende drums, synths en koorgezang. ‘And when we hear the call we go to war’, roept Sharon den Adel in het overtuigende refrein. Een aanklacht tegen oorlogszuchtige wereldleiders, vooral geïnspireerd op de situatie in Oekraïne.
Titelnummer Bleed Out kiest voor een kortere warming-up dan de openingstrack. Een zware riff heeft het nummer al snel in zijn greep, maar verdwijnt ook rap weer van het toneel. Within Temptation speelt met de luisteraar door steeds op en af te schalen. Door het slimme pre-chorus is het effect van het daadwerkelijke refrein gigantisch. Wireless: hetzelfde laken, hetzelfde overdonderende pak. Intro’s, coupletten, bridges. Ze dienen bij Within Temptation maar één doel: het refrein zoveel mogelijk laten excelleren. En dan is het lekker om te kunnen teren op al die ervaring, want de band toont zich op Bleed Out zelfverzekerder dan ooit.
Worth Dying For valt vooral op door het progrockerige synthesizerdeuntje in het refrein en het structureel hoge tempo. In Ritual en Cyanide Love krijgt Den Adel vocale (sample-)bijval op de achtergrond, al vallen de nummers muzikaal wat weg tussen het geweld van hun albumgenoten. Within Temptation probeert de twaalf nummers zo steeds weer anders in te kleuren. The Purge is nog zo’n single die al in 2020 uitkwam, maar nog altijd staat als een huis. Dat komt vooral door het niet-lineaire verloop van de track. De kracht van The Purge is zo groot, dat je de tekstuele oproep tot zelfreflectie bijna niet kunt weigeren.
Ook dat aspect van Bleed Out is niet te missen: de enorme relevantie van de lyrics, die soms ijzingwekkend goed bij de wereld van nu lijken te passen, ook als tracks al een paar jaar oud zijn. Dat geldt met name voor Don’t Pray For Me. De lyrics – over het niet opdringen van jouw levensovertuigingen aan anderen en het aanvaarden dat mensen verschillende visies kunnen hebben – zijn ruim een jaar na de single-release actueler dan ooit.
Within Temptation heeft totale controle op Bleed Out, maar wil zichzelf wel blijven uitdagen. Zo bewegen Den Adel en consorten op Shed My Skin richting de post-hardcore, met het Duitse Annisokay aan hun zijde. Een interessante samenwerking die bijzonder goed uitpakt. De stemmen van Den Adel en Rudi Schwarzer smelten geweldig samen en – tja – het is toch weer dat loeiharde, onweerstaanbare refrein waardoor je de track wilt blijven draaien.
Is Bleed Out het meest consistente album van Within Temptation tot nu toe? Een volmondig ‘ja’. We zijn bijna dertig jaar verder sinds de oprichting en de connectie tussen de bandleden lijkt alleen maar sterker te worden. Within Temptation voelt precies aan wat muzikaal werkt, blijft zichzelf uitdagen en verruilt persoonlijke thema’s voor relevante beschouwingen op de krakkemikkige staat van huidige wereld. Het is verleidelijk om je af te vragen waarom Within Temptation jaren de tijd heeft genomen, maar uiteindelijk had de release Bleed Out niet beter getimed kunnen worden.
